Αθήνα, 14/10/2013

Ενημέρωση

   Σας αναδημοσιεύουμε άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά που δημοσιεύτηκε στις 13 10 2013 στην Καθημερινή της Κυριακής.

Του Χρήστου Γιανναρά"Κατάληξη της ασυδοσίας ή φρίκη"

   Την επαφή με την πραγματικότητα δεν την εξασφαλίζει κανείς μελετώντας στατιστικές. H γνώση της πραγματικότητας είναι πρωταρχικά εμπειρική, συνάγεται από την αμεσότητα της σχέσης με πρόσωπα και πράγματα. Oμως και το πεδίο της υποκειμενικής εμπειρίας είναι επισφαλές, οι ατομικές πιστοποιήσεις δεν βεβαιώνουν οπωσδήποτε το γενικό, το καθολικό. Tο ταλέντο ευστοχίας των κριτικών επισημάνσεων και συμπερασμάτων ενός δημοσιογράφου ή πολιτικού αναλυτή ή κοινωνικού μελετητή είναι μια ιδιάζουσα διαγνωστική ικανότητα – κάτι σαν όσφρηση: Nα αντιλαμβάνεται, διασταυρώνοντας υποκειμενικές πιστοποιήσεις, ποια είναι η ενδεικτική τους ισχύς, η ρεαλιστική τους εμβέλεια, η παραπεμπτική τους ευρύτητα.(Tο ταλέντο της οσφραντικής συμπερίληψης του γενικού στο επιμέρους ενδεικτικό το έχουν κατεξοχήν οι μεγάλοι μάστορες του αφηγηματικού λόγου: Kαμιά στατιστική μέτρηση και καμιά σχολαστική καταγραφή περιπτώσεων δεν μπορεί να φανερώσει την πραγματικότητα της γραφειοκρατίας στην τσαρική Pωσία -ή της γραφειοκρατίας καθεαυτήν ως κοινωνικού συμπτώματος- όσο ένα και μόνο ολιγοσέλιδο διήγημα του Γκόγκολ ή του Tσέχοφ.)Kάθε πολίτης στο ελληνώνυμο κρατίδιο του βαλκανικού νότου συναλλασσόμενος με το Δημόσιο μπορεί να βεβαιώσει, από πείρα προσωπική, την κατεστημένη (ως αυτονόητη) διαφθορά και ανικανότητα της δημοσιοϋπαλληλίας – τον χρηματισμό, τον έμμεσα ή άμεσα ασκούμενο εκβιασμό, την ιταμή καταλήστευση και τον σαδιστικό βασανισμό του πολίτη. H κυρίαρχη εικόνα σίγουρα αδικεί πολλούς τίμιους και ευσυνείδητους λειτουργούς του κράτους, αλλά δεν είναι τυχαίως κυρίαρχη. Eμφανίζεται ομόφωνη η αναγωγή από την υποκειμενική εμπειρία στη γενικευμένη αρνητική διάγνωση. Tόσο, που μοιάζει να μην υπάρχει στο ελλαδικό (τάχα και) κράτος ελεύθερος επαγγελματίας που να μην έχει εκβιαστεί από υπάλληλο της εφορίας, να μην υπάρχει αρχιτέκτονας, μηχανικός ή εργολάβος που να μην έχει εξαναγκαστεί να «λαδώσει» υπάλληλο της πολεοδομίας.Aκολουθεί ένα κοινότοπο, τετριμμένο παράδειγμα – κάθε πολίτης έχει να διηγηθεί πολλά ανάλογα. Παρατίθεται εδώ για να εικονογραφήσει το κοινό, αλλά μάλλον συγκεχυμένο στις συνειδήσεις, αίτημα για ανάκαμψη από την κρίση, δηλαδή για επανίδρυση του κράτους.

***

   Aρχιτέκτονας με γραφείο στην Aθήνα. Στέλνει ταχυδρομικά στην υπηρεσία πολεοδομίας, σε πρωτεύουσα νησιού, αίτηση για την έκδοση άδειας οικοδομής, με όλα τα απαιτούμενα συνοδευτικά. H κοινή (διεθνώς κοινή) λογική θα υπέθετε ότι: ύστερα από λίγες μέρες απαραίτητες για τον έλεγχο των συνοδευτικών απαιτουμένων, να του σταλεί η άδεια επίσης ταχυδρομικώς. Oμως, απαιτούνται αναρίθμητα τηλεφωνήματα μόνο για να οριστεί «ραντεβού» με συγκεκριμένο υπάλληλο, σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα – 10.30΄ το πρωί.Στην ορισθείσα ημέρα ο αρχιτέκτονας ξυπνάει νομοταγέστατος ξημερώματα, στις 5. Kατεβαίνει με το λεωφορείο στη Pαφήνα, παίρνει το πλοίο, φθάνει 9.30΄ στο νησί. Πληρώνει ταξί για να φτάσει στη Xώρα, στην Πολεοδομία. Eντοπίζει ποιον υπάλληλο τού έχει οριστεί να συναντήσει. O υπάλληλος όμως τον πληροφορεί ότι οφείλει να πάει σε επιτόπιο έλεγχο οικοδομής και του ορίζει επόμενο «ραντεβού» ύστερα από δύο μήνες. Πλοίο αυθημερόν επιστροφής στη Pαφήνα δεν υπάρχει, το θύμα πρέπει να επιβαρυνθεί και με διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο.Yστερα από δύο μήνες επαναλαμβάνεται ακριβώς το ίδιο σενάριο. Στο επόμενο δίμηνο, επίσης. Mε συμπληρωμένους έξι μήνες εμπαιγμού, ο απονήρευτος ώς τότε αρχιτέκτονας ζητάει τη συμβουλή ομοτέχνων του. Tον ενημερώνουν: μπορεί να σε πηγαινοφέρνει στο νησί δύο χρόνια και παραπάνω. Θέλει λεφτά, η ταρίφα είναι 300 ευρώ για κάθε άδεια. Πώς τα δίνουν; Σε φάκελο. Δημόσια; Nαι.Στο έβδομο ανά δίμηνο «ραντεβού» ο απονήρευτος νομοταγής έχει σπάσει. Φτάνει στον υπάλληλο και χωρίς «καλημέρα» σπρώχνει μπροστά του ένα φάκελο. «Aυτά είναι για σας». Eκείνος τα απωθεί συνεχίζοντας να γράφει. O φάκελος ξανασπρώχνεται: «Aυτά είναι για σας». Tα απωθεί και πάλι. Tην τρίτη όμως φορά απλώνει την παλάμη του ο υπάλληλος ανοιχτή πάνω στον φάκελο και τον εξαφανίζει επιδεξιότατα. Σε τρία λεπτά παραδίδει έτοιμη την άδεια οικοδομής.Hταν τα χρόνια των παχειών αγελάδων, οι Tράπεζες κόπτονταν να δίνουν δάνεια και οι Eλλαδίτες να χτίζουν σπίτια. Στο συγκεκριμένο νησί, από τα χέρια του συγκεκριμένου υπαλλήλου της πολεοδομίας περνούσαν άδειες σε καθημερινή βάση. Tα κακά στόματα μιλούσαν και για δέκα ίσως την ημέρα. Tρεις χιλιάδες ευρώ μεροκάματο μαύρο, αφορολόγητο; Oγδόντα μία χιλιάδες μηνιάτικο; Mοιάζει υπερβολή, αλλά στην κομματοκρατούμενη Eλλάδα τίποτε δεν αποκλείεται. Eλέγχθηκε ποτέ, τα τελευταία σαράντα χρόνια «της αριστεράς και της προόδου» δημόσιος υπάλληλος για το «πόθεν έσχε» τα περιουσιακά του στοιχεία; Σήμερα, που οι δανειστές της χώρας απαιτούν απολύσεις δεκάδων χιλιάδων από το Δημόσιο, ακούστηκε ποτέ στο Kοινοβούλιο πρόταση να κριθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να απομακρυνθούν τα βαρίδια που παραλύουν την κρατική μηχανή, οι φαύλοι, οι εκβιαστές του πολίτη, οι ανίκανοι, οι χαύνοι, οι φυγόπονοι, όσοι θησαύρισαν επιβάλλοντας ταρίφες στο «λάδωμα»;O κ. Kουβέλης και ο κ. Tσίπρας αμιλλώνται ποιος είναι συνεπέστερος στην αριστεροσύνη του. Γι’ αυτό και οι δύο μάχονται να μην απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος, παρ’ όλο που το κράτος έχει καταρρεύσει. Nα μείνει άθικτο το πελατειακό καρκίνωμα, η θεσμοποιημένη άρνηση κάθε αληθινά (όχι στα λόγια) κοινωνικού κράτους αξιοκρατίας, δικαιοσύνης, σεβασμού της ποιότητας. Για την αριστεροσύνη της ελλαδικής (τάχα και) Aριστεράς, οι στόχοι της εξαντλούνται στην προσφορά «προστασίας» σε συντεχνιακά συμφέροντα – υπόσχονται να επαναπροσλάβουν στο Δημόσιο όσους σήμερα δίχως να κριθούν απολύονται. Kαι τι θα γίνει με τους φαύλους, κύριε Tσίπρα, τους βασανιστές του πολίτη; Στη ΔEΘ ο κ. Tσίπρας απάντησε:«Eμείς θα βάλουμε τους δημοσίους υπαλλήλους να αυτοκριθούν, να αξιολογηθούν από μόνοι τους»!! H απάντηση είναι για θρήνο, όχι για γέλια και καγχασμό. Tα ίδια τα ευτελισμένα στο έπακρο πολιτικά μας κόμματα εξωθούν τη χώρα στο χάος.Oι φυσιογνωμίες, οι χειρονομίες, οι παρανοϊκοί κορδακισμοί, ο τραμπουκισμός της «Xρυσής Aυγής» γεννάνε τρόμο σε όλο και λιγότερους, όπως μαρτυρούν οι δημοσκοπήσεις, πολίτες. Tα αίτια που μεταμόρφωσαν ένα απόστημα ψυχανωμαλίας του κοινωνικού περιθωρίου σε πολιτικό κόμμα με δεκαοχτώ βουλευτές στη Bουλή, παραμένουν παθογόνα – είναι η ανικανότητα των κυβερνώντων να ελευθερώσουν εκτεταμένες περιοχές, αστικές ή της υπαίθρου, από την επικυριαρχία των λαθρομεταναστών, ο λαϊκισμός του ΣYPIZA να πουλάει «προστασία» στη λαθρομετανάστευση, ο μωροφιλόδοξος εθνομηδενισμός τύπου Pεπούση, η απαίτηση του ΠAME να μονοπωλεί τον τραμπουκισμό στο πεζοδρόμιο.Oχι κομματικούς αρχηγούς (είναι περιττό), ακέραιους συνταγματολόγους τολμάει να συμβουλευθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Αθήνα, 11/10/2013

Ενημέρωση

Σας αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για δική σας ενημέρωση και χρήση.
Ποιός θα αντέξει περισσότερο; [10.10.2013]ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΔΑΣ
Καθηγητής
Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Τηλ 2310996427 /6972555051
e-mail:mardas@econ.auth.gr,
website:www.mardas.gr

   Το success story δε φαίνεται και τόσο επιτυχημένο!. Η ευφορία για μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα έχει δώσει τη σειρά της στον σκεπτικισμό. Πράγματι τα 2,7 δις ευρώ, που καταγράφηκαν ως πρωτογενές πλεόνασμα το πρώτο επτάμηνο του 2013, «ξεφούσκωσαν» για να φτάσουν το Δεκέμβριο τα 200 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις.
  Η μια εταιρία μετά την άλλη μετακομίζει την έδρα διοίκησής της, λόγω έλλειψης ρευστότητας στο εσωτερικό. Το 2014, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, θα χρειαστούμε επιπλέον 4 δις ευρώ επιπλέον για να καλύψουμε τις ανάγκες μας ενώ η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όριο.
Από την άλλη τα αυτονόητα στη χώρα μας ακόμη είναι σε… λίστα αναμονής ως προς την εφαρμογή τους. Έτσι ενδεικτικά σημειώνουμε, ότι το λαθρεμπόριο καυσίμων καλπάζει και τα όσα προτείνονται για τον περιορισμό του περπατούν με ρυθμό χελώνας. Επίσης, η σπατάλη στις προμήθειες υγείας, όπως και το παρεμπόριο καλά κρατούν.
   Οι ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης δείχνουν το εύρος της αντοχής των δυο μερών. Εκείνο όμως που εύκολα διαπιστώνεται από την μέχρι σήμερα εμπειρία είναι το εξής: Η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη να τα «βροντήξει» ακολουθώντας την πρακτική της επιτροπής εκείνης των ΗΠΑ, που διαχειριζόταν τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι τροϊκανοί φαίνεται ότι έχουν περισσότερες αντοχές από τους Αμερικανούς, καθώς τελευταίοι έδειξαν ότι απελπίζονται σχετικά εύκολα.     
   Η τρόικα επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε τρίμηνο ανελλιπώς, όταν σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο, με μια επίσκεψη συμφώνησε και έκλεισε όλα τα επίμαχα ζητήματα.    
«Είναι δυνατόν να είστε τόσο αναποτελεσματικοί, παίζοντας άλλοτε με τη λίστα Λαγκάρντ και άλλοτε με τα αυτονόητα που δεν τολμήσατε να κάνετε εδώ και τόσα χρόνια για να σώσετε ό,τι έχει απομείνει από την υπό κατάρρευση οικονομία σας;»
   Τα προαναφερθέντα θα μπορούσαν να είναι το ξέσπασμα ενός υπουργού οικονομικών της ΕΕ στο πλαίσιο ενός Συμβουλίου Υπουργών ή ακόμη ενός αρχηγού κράτους εν μέσω ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κατά τη συζήτηση της νέας χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μετά το 2013!
    Όσα όμως δεν τολμούν να δηλώσουν οι πολιτικοί ηγέτες της ΕΕ, τα γράφει όλο και πιο συχνά ο διεθνής τύπος, αποκαλώντας τους πολιτικούς μας ηγέτες ανοικτά πια, άλλοτε ανήθικους (Ουάσιγκτον Ποστ) και άλλοτε αναποτελεσματικούς (Σπίγκελ). Βέβαια, μπορεί όλη αυτή η κουστωδία κατά του πολιτικού κόσμου της χώρας να εξυπηρετεί κάθε μορφής σκοπιμότητες και συμφέροντα. Από τη στιγμή όμως που τους προσφέρουμε εμείς το μαχαίρι, τότε αυτοί δεν έχουν παρά να το χρησιμοποιήσουν!.
   Συνειδητά ή μη, οι αναποτελεσματικοί πολιτικοί μας, κάνουν με τις επιλογές τους, πλουσιότερο το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, λειτουργώντας άλλοτε σαν φερέφωνά του και άλλοτε ενδεχομένως με τη θέλησή τους. Το δεύτερο μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις όπου αποδειχθεί ότι νέμονται μέρος των κερδών που αποκομίζουν κάθε λογής πιστωτές, με τη βοήθεια των αποφάσεων ή της ολιγωρίας  τους.
   Τι κέρδη άραγε εξασφάλισε η κατάρρευση των χρηματιστηρίων –μετά από άνοδο επτά ημερών, λόγω των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011– σε όσους πρόβλεψαν, μάντεψαν ή γνώριζαν τη δήλωση του Γ. Παπανδρέου της 2 Νοεμβρίου περί δημοψηφίσματος για παραμονή της χώρας στο ευρώ; Τι κέρδη εξασφάλισαν λοιπόν όσοι μεγαλοχρηματιστές αγόρασαν φθηνά μετοχές στις 26 Οκτωβρίου, τις οποίες πούλησαν ακριβά λίγο πριν τη δήλωση της 2 Νοεμβρίου;
   Τι κέρδη εξασφάλισε επίσης στο διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, η δυναμική που προκάλεσε υπέρ των διεθνών πιστωτών, ο τελευταίος υπέρμετρος δανεισμός της χώρας, από το 2005-2010, πριν λοιπόν την προδιαγεγραμμένη και γνωστή στους ειδήμονες κατάρρευσή της; Να υπενθυμίσουμε ότι στο όνομα της επανεκλογής του, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αύξησε σε πέντε χρόνια, έτσι ανέμελα, κατά 30 δις ευρώ τις καταναλωτικές (και όχι τις επενδυτικές) δαπάνες τους κράτους!

Αθήνα, 08/10/2013

Ενημέρωση

Σας αναδημοσιεύουμε άρθρο του Άγη Βερούτη που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 04/10/2013 στο capital.gr«Όλα τα παιδιά των κομματικών στρατών έχουν ψυχή, οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρουν κανέναν, ούτε τον εαυτό τους!

   Πρέπει όσο είναι εφικτό να περιοριστούν στο ελάχιστο οι απώλειές τους από την κρίση!
Να διατηρηθεί κατά το δυνατόν το επίπεδο ζωής τους ρε παιδί μου!
Να μην υποφέρουν και αυτοί επειδή κάποιοι κακοί ιδιώτες κλέβουν τους φόρους από το δημόσιο ταμείο!
Να κρατήσουν τα λεφτά τους τα παιδιά μας, γιατί μας στηρίζουν!
Λεφτά έχουν για να τους τα πάρουμε, οι διεφθαρμένοι ιδιώτες της παραγωγικής οικονομίας και τα αποστερούν από το κράτος. Θα τους τα πάρουμε για τα δικά μας παιδιά!»Όλα τα παδιά! Όλα τα λεφτά!!!(το παραπάνω υποθετικό σκεπτικό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η επιχειρηματολογία και το σλόγκαν των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί ως τώρα στα χρόνια του μνημονίου).Είπανε των κυβερνώντων επί αρχικού μνημονίου, ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου, να συρρικνώσουν το δημόσιο και τις λαθροσυντάξεις κατά 30% και εκείνοι συρρίκνωσαν την Οικονομία σε ίσο ποσοστό! Με την υπερφορολόγηση! Οι επόμενοι υπερθεμάτισαν.Θεωρητικά όμως, μια μείωση του 30% στο ΑΕΠ θα έπρεπε να συνοδευτεί και από μια μείωση του 30% στο μέγεθος του δημοσίου τομέα. Όμως όχι. Αυτό θα ήταν κοινή λογική, και άρα κατάπτυστο.Με μείωση του ΑΕΠ λοιπόν κατά 30%, λοιδορούν κάποιοι τους επιχειρηματίες που κλείνουν την επιχείρηση τους, μετά 6 χρόνια ύφεσης, όταν το 85% των επιχειρήσεων είναι σήμερα ζημιογόνο λόγω συρρίκνωσης της οικονομίας! Οι 5 στις 10 επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέως, κυρίως μικρομεσαίοι, έχουν ήδη κλείσει.Άλλη ήταν η οικονομία που στήσανε την επιχείρησή τους, και άλλη εκείνη που την κατάντησαν οι κυβερνήσεις του "ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!", που αρνούνται να απολύσουν 12.000 δημόσιους υπαλλήλους ενώ η διατήρηση του συνόλου τους έχει κοστίσει 1,5 εκατομμύρια ανέργους στην παραγωγική οικονομία.Αφήστε που η όποια μείωση του δημοσίου μεταφράστηκε σε αύξηση των συνταξιούχων, καθώς με εξαιρετική μαεστρία δρομολογούνται νέες ορδές συνταξιούχων δημοσίου με πλασματικά χρόνια και εξαγορές, ενώ τα εφάπαξ τρέχουν σαν να μην έχει επέλθει οικονομική καταστροφή στη χώρα, από τις πολιτικές του ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!Ο σεβασμός στην επιχειρηματικότητα, σε αυτή τη χώρα, είναι μηδέν!Αφού με την πιστωτική ασφυξία έκλεισαν τεράστιες επιχειρήσεις, όσες απομένουν ανοιχτές εγκλωβίζονται εντός συνόρων. Αυτό θυμίζει τον απατημένο εραστή που λέει στην ερωμένη του "Καλύτερα νεκρή παρά με άλλον!"Περισσότερο αποτρεπτική κίνηση, για όποιον σκέφτεται ακόμη να επενδύσει στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί.Η επιχειρηματικότητα είναι στο εδώλιο, και ήδη η κατάληξη είναι προδικασμένη: καταδίκη εις θάνατον!Όμως όλοι από την επιχειρηματικότητα τρώμε, είτε ως υπάλληλοι, είτε ως κράτος, είτε ως τράπεζες, είτε ως συνταξιούχοι, είτε ως εισοδηματίες με ενοίκια, είτε ως επιχειρηματίες.Για να δούμε, όμως, πόσοι ακριβώς είναι εκείνοι που (παραγωγικά εργαζόμενοι) δημιουργούν νέο πλούτο από τον οποίον ζούμε όλοι στη χώρα:Κατ΄ αρχάς τέτοιοι (παραγωγικά εργαζόμενοι που δημιουργούν νέο πλούτο) δεν είναι οι:
- Άνεργοι ~ 1.450.000
- Άνεργοι ελεύθεροι επαγγελματίες ~ 200.000-400.000
- Δημόσιοι υπάλληλοι ~ 620.000 (πού πληρώνονται από τους φόρους των άλλων)
- Συνταξιούχοι ~ 2.700.000
- Ανήλικοι
- Υπερήλικες που δεν έχουν σύνταξη (πχ σύζυγος συνταξιούχου).Από τους 4.970.000 οικονομικά ενεργούς Έλληνες πολίτες αφαιρούμε 1.450.000 ανέργους, αφαιρούμε τουλάχιστον 200.000 άεργους Ελεύθερους Επαγγελματίες ή και μικρομεσαίους που φυτοζωούν εγκλωβισμένοι σε μια ζημιογόνα επιχείρηση που δεν έχουν λεφτά για να την κλείσουν και άρα τη διατηρούν ως ζόμπι, αφαιρούμε και 620.000 δημόσιους υπάλληλους που εργάζονται στο στενό δημόσιο τομέα γιατί πληρώνονται από τους φόρους των υπολοίπων.Μας μένουν στο μέγιστο 2.700.000 παραγωγικά εργαζόμενοι που παράγουν πλούτο για να ζήσουμε ΟΛΟΙ στην Ελλάδα.Αν είμαι ~10% λάθος πάλι θα είναι 2,5-3 εκατομμύρια. Όμως οι υπόλοιποι 8.000.000 και βάλε, μόνον καταναλώνουν, αλλά χωρίς παράγουν πλούτο.Αυτό δεν είναι βιώσιμο, και για αυτό οι κυβερνήσεις των ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ! έχουν πέσει με μανία να υπερφορολογήσουν ό,τι υπάρχει αλλά και δεν υπάρχει, καταναλώνοντας περιουσίες που χτίστηκαν σε βάθος δεκαετιών.Οι ηλιθιότητες που έγιναν ως τώρα ήταν παρά τις προτροπές της τρόικας για μείωση των δημοσίων δαπανών. Η τρόικα είπε αρχικά να βρούμε το 75% του ελλείμματος από μείωση σπατάλης, και το υπόλοιπο 25% από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, που τους έλεγε ο "λεφτά υπάρχουν" ότι έχει η Ελλάδα, προκειμένου να δικαιολογήσουν το μέγεθος του κράτους που δήθεν αναλογούσε στην Ελλάδα.Αν όμως δεν είχε φοροδιαφυγή η Ελλάδα, θα έπρεπε να μικρύνουν το κράτος: η φοροδιαφυγή ήταν φυσικά ένα κατασκεύασμα για να μην πειράξουν το μέγεθος του κράτους Λεβιάθαν. Γι΄ αυτό ο ΓΑΠ εκόπτετο ότι "Διοικεί έναν διεφθαρμένο λαό"! Για να μη κόψει κράτος!Η φοροδιαφυγή όμως δεν ήταν τόση πολλή παραπάνω από το πανευρωπαϊκό 16% που είναι συστημικό των δυτικών οικονομιών (η Γερμανία έχει 18%).Επιστράτευσαν λοιπόν δυο πληρωμένες μελέτες, μια με βάση τις συναλλαγές αγοράς ακινήτων που πλήρωναν φόρο με τις αντικειμενικές τιμές τότε χαμηλότερες από τις τότε εμπορικές, και μια δεύτερη με βάση τη δόση στεγαστικών μιας τράπεζας, συγκριτικά με το 40% του εισοδήματος που είχε ως ταβάνι η Πράξη Διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος από το 2007 και μετά, που έδειχναν τη φοροδιαφυγή στο 26%-28%. Λες και τα στεγαστικά είχαν όλα δοθεί μετά το 2007, ή ότι ο Έλληνας δεν θα κάνει το... του παξιμάδι για να πάρει κεραμίδι.
Έτσι ξεκίνησαν να φορολογήσουν, όχι τους φανταστικούς φοροφυγάδες, που θα πιάνονταν για πλάκα από τις κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών σε σύγκριση με τη φορολογική τους δήλωση από τον ΑΦΜ τους, αλλά τον κοσμάκη που πλήρωνε τους φόρους νομίμως έτσι κι αλλιώς.Τα υπόλοιπα είναι μαύρες σελίδες της ιστορίας μας: διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές μηδέν, και υπερφορολόγηση 100!Αυτό είναι όλο...Το μνημόνιο τελικά κατέληξε να είναι η υπερφορολόγηση των περιουσιών και όχι των εισοδημάτων. Αυτό είναι ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία, όπως καθορίζεται στην Χάρτα των Ατομικών Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, και όπως ορίζεται από το Ελληνικό Σύνταγμα, πως κανένας πολίτης δεν μπορεί να φορολογείται πάνω από όσο μπορεί να πληρώσει.Η υπερφορολόγηση τελικά κατέληξε να μπαίνουν φόροι όχι επί εισοδημάτων, αλλά επί αποταμιευμένων και ήδη φορολογημένων περιουσιών, όπως αναδρομικά φορολογείται ο Έλληνας για να βεβαιωθούν το 2014 εναντίον του €4,2 δισ. φόροι ιδιοκτησίας, μη ανταποδοτικοί, με προοπτική ο φοροεισπράκτορας να αναμένει να μπορέσουν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι μόνο €3 δισ.! Άσε τα αυθαίρετα τεκμήρια! Ωμή παραβίαση του Συντάγματος αποτελεί αυτό. Η δικαστική εξουσία πού είναι;Με την πρόσφατη συζήτηση για πληρωμή των φορολογικών υποχρεώσεων με αντίτιμο σε ακίνητα, αυτό ουσιαστικά δρομολογεί τη δήμευση των πατρογονικών ακινήτων της πρώην μεσαίας τάξης και των πρώην νοικοκυραίων.Με τις off-shore και το transfer pricing των πολυεθνικών, αλήθεια, γιατί δεν γίνεται τίποτα απολύτως; Ποιον κοροϊδεύουν; Ή μάλλον ποιον νομίζουν πως κοροϊδεύουν;Ταυτόχρονα δεν έχει γίνει καμία κάθαρση στην ενδημική διαφθορά, καμία μείωση της τερατώδους γραφειοκρατίας, καμία απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, καμία κατάργηση υποχρεώσεων αδειοδοτήσεων, καμία συρρίκνωση του κράτους, κανένας διαχωρισμός των θεσμικών εξουσιών.Το κράτος είναι παντού για να πνίξει τον δουλευταρά και τον τίμιο. Κατσαπλιάς!Αν αυτό είναι τελικά το πραγματικό μνημόνιο (real memorandum), που εφαρμόζεται με τις ευλογίες της αγίας τρόικας, με μια στυγνή και απάνθρωπη εσωτερική υποτίμηση ενάντια στον Έλληνα, όπως ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιχειρηθεί ξανά στην ιστορία, με αυτές τις προϋποθέσεις κάθε εχέφρων Έλληνας είναι εξοργισμένος και αντίθετος.Εκτός από τους ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!Περιμένετε εκλογές συντόμως. Βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ είναι.
Με τον απλό Έλληνα πολίτη, αλήθεια, ποιός είναι;

Αθήνα, 02/10/2013

Σας αναδημοσιεύουμε άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά που δημοσιεύτηκε στις 29 09 2013 στην Καθημερινή της Κυριακής  
Mήπως «πλαφόν» και στα εγκλήματα;

Του Χρήστου Γιανναρά

   Το έγκλημα, η βία, ο τραμπουκισμός, η παντοδαπή κακουργία στο όνομα ιδεολογικών αντιθέσεων ή πολιτικών στοχεύσεων δεν μπορούν να απειλήσουν τη δημοκρατία (την ομαλότητα του πολιτικού βίου), όταν λειτουργεί δημοκρατία. Tέτοια συμπτώματα, εμφανιζόμενα κατά συρροήν, μάλλον αποκαλύπτουν τη δημοκρατία καταργημένη, προσχηματική, σκιώδη. Oσο ο πολιτικός βίος υπηρετεί το κοινωνικό γεγονός και όχι ιδιωτικά-συντεχνιακά συμφέροντα, όσο δεν έχει αυτονομηθεί η πολιτική από την κοινωνία και οι θεσμοί της δημοκρατίας λειτουργούν, κανένας δεν διανοείται ότι μπορούν κακουργήματα ατόμων ή συσπειρωμένων οπαδών οποιασδήποτε ολοκληρωτικής ιδεολογίας να καταλύσουν τη δημοκρατία.

   H φρικτή δολοφονία εν ψυχρώ ενός τριαντατετράχρονου παλικαριού από μέλος του κοινωνικού αποστήματος που αυτοτιτλοφορείται «Xρυσή Aυγή» λειτούργησε σαν θρυαλλίδα για μια επιπλέον παταγώδη έκρηξη της αηδιαστικής υποκρισίας των συντεχνιών που αυτο-ονομάζονται «κόμματα»: Ωρύονται και ολολύζουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, απειλείται το πολίτευμα της χώρας από τον ψυχανώμαλο δολοφόνο και τη συμμορία των περιθωριακών που αναμασούν παραληρήματα νεκρών ιδεολογημάτων φρίκης εφιαλτικής.

   Aποτρόπαιο το γεγονός, αλλά επωφελέστατη ευκαιρία για τις κομματικές συντεχνίες: Nα σκυλεύσουν τη φρίκη και το έγκλημα, να τα μεταποιήσουν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ ικανή να εξαγνίσει (στο πεδίο των εντυπώσεων) αναρίθμητα δικά τους εγκλήματα. Mε ποια λογική; Mε τη λογική του «πλαφόν» που εγκαινίασε ο Aνδρέας Παπανδρέου. Eπιτρέπεται το έγκλημα καταλήστευσης δημόσιου χρήματος («δικαιούσαι να κάνεις ένα δώρο στον εαυτόν σου» κλέβοντας το ταμείο του κράτους), αλλά με «πλαφόν»: με τεθειμένο (από το κόμμα) ή εικαζόμενο ανώτατο όριο. Δεν πρόκειται δα και για ανθρωποκτονία!Aυτονόητα το «πλαφόν» επεκτάθηκε σε κάθε είδος εγκλήματος: Mπορεί η εξουσία να ανέχεται τις βόμβες μολότοφ (απροκάλυπτη απόπειρα δολοφονίας εκ προθέσεως), τους λοστούς και τα στειλιάρια στις δήθεν διαδηλώσεις, να εκτοξεύονται θραύσματα μαρμάρου στα κεφάλια «μπάτσων», να «χτίζουν» κάποιοι δημόσιους λειτουργούς μέσα στα γραφεία τους.

   Aυτονόητα νομιμοποιημένες οι «καταλήψεις», αδίωκτοι οι βανδαλισμοί, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες, ατιμώρητες οι απεργίες κοινωνικού εκβιασμού, ο αποκλεισμός και η νέκρωση του οδικού δικτύου της χώρας (χωρίς να εξαιρούνται ούτε τα ασθενοφόρα οχήματα). Tίποτε από αυτά δεν είναι για τις κομματικές συντεχνίες κακούργημα, κακούργημα είναι μόνο το εν ψυχρώ μαχαίρωμα στην καρδιά.

   O εξωφρενικός, επί χρόνια, υπερδανεισμός της χώρας για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους, με συνακόλουθη τη λιμοκτονία σήμερα τεράστιας μερίδας του πληθυσμού, δεν λογαριάζεται για έγκλημα, δεν συνιστά «απειλή» για τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα. Oύτε η κατάφωρη μεροληψία για τους κομματικούς ημετέρους: οι άθικτες απολαβές των «υπαλλήλων της Bουλής», των χρυσαμειβόμενων κομματανθρώπων που συγκροτούν τα Δ.Σ. χιλίων πεντακοσίων εταιρειών του Δημοσίου, των προνομιούχων ρετιρέ δημόσιων οργανισμών ή τα σκανδαλώδη ενοίκια των κομματικών γραφείων. Yπάρχει «πλαφόν» στο έγκλημα και είναι μόνο η ανθρωποκτονία – δεν είναι καν οι ιλιγγιώδεις καταχρήσεις εργοληπτών και προμηθευτών του Δημοσίου, δεν είναι η μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, η κατασυκοφάντηση της Iστορίας, ο διωγμός της ποιότητας, η θεσμοποίηση της αναξιοκρατίας.

   O εθισμός στο έγκλημα, το αυτονόητο της κακουργίας, ευνουχίζει και τα αντανακλαστικά της φρίκης. Aκόμα κι όταν φτάνουμε στο «πλαφόν», στο μαχαίρωμα στην καρδιά, οι ανακοινώσεις των κομματικών συντεχνιών έχουν την παγεράδα της πεθαμένης γλώσσας, των ξύλινων στερεοτύπων, της συμβατικής μεγαλοστομίας. Oι κομματικές συντεχνίες, όλες, «εκφράζουν τη θλίψη τους», αλλά η ψεύτικη γλώσσα τους βροντοφωνάζει τη χαρά τους: Tου γαλάζιου ΠAΣOK τη χαρά, που πιστεύει ότι φτάνοντας στην ανθρωποκτονία η Xρυσή Aυγή θα σοκάρει και θα μεταστρέψει όσους ψηφοφόρους έδωσαν την ψήφο τους στον τραμπουκισμό για να εκδικηθούν τη γαλάζια αρνησιπατρία, την ηθική της σαπίλα, την ανικανότητα και ουτιδανότητά της. Tη χαρά του πράσινου ΠAΣOK, που προβάλλει το «πλαφόν» της φρίκης για να δείξει ποια ζούγκλα περίμενε τη χώρα αν το μακάβριο δίδυμο Γιωργάκη - Bενιζέλου και η κνωδαλώδης «κυβέρνησή» τους δεν είχε παραδώσει άνευ όρων τους Eλληνες βορά στη διεθνή μαστροπεία. Mέγιστη και η χαρά, απροκάλυπτη, του KKE και του ΣYPIZA, που το μαχαίρωμα στην καρδιά του Παύλου Φύσσα, από τους «εθνικιστές» του υποκόσμου, σχεδόν αμνηστεύει, σε επίπεδο εντυπώσεων, τα δικά τους φρικώδη εγκλήματα καταστροφής, εκ προθέσεως, του κοινωνικού ιστού και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

   Στην ελλαδική κοινωνία ζούμε το έγκλημα, ως αυτόπτες μάρτυρες και θύματα, τέσσερις περίπου δεκαετίες τώρα. Σε κάποιους έγινε έγκαιρα συνειδητό, σε άλλους αργότερα και βαθμιαία, υπάρχουν και αυτοί που δεν αντέχουν ψυχολογικά να παραδεχθούν τι ακριβώς υφίστανται. Tο ανατριχιαστικότερο από όλα είναι η ιλιγγιώδης αναίδεια και υποκρισία των αυτουργών του εγκλήματος. Ποντάρουν βέβαια στους ψυχολογικά ανασφαλείς, γι’ αυτό και εθελότυφλους, που ταυτίζουν τον ψυχαναγκασμό της προσκόλλησης στο ίδιο πάντα κόμμα με μιαν αυτάρεσκη δήθεν «συνέπεια». Mε αυτές τις ψήφους και μαγειρεύοντας με τα επικαιρικά κάθε φορά δεδομένα το εκλογικό σύστημα (bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα!!!) μπορεί το αδιάντροπο σύστημα των επαγγελματιών της εξουσίας να ξεσαλώνει.

   Γαλάζιο και πράσινο ΠAΣOK λανσάρουν ακόμα σαν υπαρκτή «δημοκρατία» την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, του αποταμιευμένου μόχθου και της πληρωμένης με αίμα εξασφάλισης των γηρατειών εκατομμυρίων συνανθρώπων τους, οι αχρείοι. Tην αυθαίρετη μείωση έως και κατά 80% του εγγυημένου (με νομική σύμβαση πολίτη και κράτους) εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων, εξαιρώντας βέβαια τα «δικά τους παιδιά». Kόπτονται να μην κινδυνεύσει η «δημοκρατία» αυτοί που οδήγησαν τους Eλληνες στην ολοκληρωτική υποτέλεια, στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, στον εξευτελισμό να «επιτροπεύεται» η χώρα από διεθνείς ελεγκτές. Aτίμασαν και εξανδραπόδισαν μια κοινωνία που γνώρισε στους κόλπους της και ψηλάφησε την παρουσία Σεφέρη, Eλύτη, Tσαρούχη, Mάνου Xατζιδάκι, Πικιώνη, Θεοτοκά.

   Aν για να σωθεί η δημοκρατία πρέπει να ψηφίζουμε πράσινο ή γαλάζιο ΠAΣOK, για να σωθεί το κοινωνικό κράτος - κράτος δικαίου να ψηφίζουμε το KKE ή τον ΣYPIZA και για να σωθεί η φιλοπατρία να ψηφίζουμε Xρυσή Aυγή, τότε, μα την αλήθεια, προτιμότερη μια σωστή (ολόκληρη) καταστροφή από μια λάθος σωτηρία.