ΑΘΗΝΑ, 24/08/2015

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

     Μετά την καταστροφική κατάληξη που θα έχει στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων η αλλοπρόσαλλη και τυχοδιωκτική πολιτική του ανερμάτιστου Κυβερνητικού διδύμου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που επέλεξε ο "σοφός" Ελληνικός λαός και στην προσπάθεια που κάνει ο επικεφαλής του Προεδρείου του Συνδέσμου μας να αφυπνίσει συνειδήσεις και να προσανατολίσει τα μέλη μας προς σωστές λύσεις ενόψει και των προσεχών εκλογών, αναδημοσιεύουμε από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 02/08/2015 το άρθρο του καθηγητή του Stern στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης κ. Ν. Οικονομίδη, με τίτλο " Οκτώ μύθοι και οκτώ αλήθειες (της σημερινής συγκυρίας) ", για να γνωρίζετε και να είστε σωστά ενημερωμένοι, άρα πλήρως συνειδητοποιημένοι και ενεργοί πολίτες.

Οκτώ μύθοι και οκτώ αλήθειες (της σημερινής συγκυρίας) - Ν. Οικονομίδη
Μύθος 1. Δεν χρειαζόμαστε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

Αλήθεια. Χρειαζόμαστε άμεσα κυβέρνηση όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Για δύο λόγους. Πρώτον για να βελτιωθεί η συμφωνία. Δεύτερον για να εφαρμόσουν τη συμφωνία. Το πλαίσιο συμφωνίας είναι σκληρό γιατί υπογράφτηκε στη χειρότερη στιγμή για την Ελλάδα, με άκαρπη την πεντάμηνη αλλοπρόσαλλη «διαπραγμάτευση» α λα Βαρουφάκη, μετά το καταστροφικό δημοψήφισμα, με τις τράπεζες κλειστές, capital controls και πλαφόν στις αναλήψεις. Ομως η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και η τελική συμφωνία θα έρθει στο τέλος Αυγούστου ή αργότερα. Μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας όλων των φιλοευρωπαϊκών κόμματων (και του φιλοευρωπαϊκού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ) θα έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη στη διαπραγμάτευση από τη σημερινή κυβέρνηση και θα βελτιώσει σημαντικά τη συμφωνία. Επιπλέον, η κυβέρνηση λέει ότι υπογράφει τη συμφωνία με βαριά καρδιά. Είναι απίθανο οι υπουργοί της να την εφαρμόσουν. Μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων είναι απαραίτητη για την εφαρμογή του προγράμματος. Χωρίς εφαρμογή κοροϊδεύουμε και τους Ευρωπαίους και τους εαυτούς μας.

Μύθος 2. Το Grexit είναι προτιμότερο από Μνημόνιο.

Αλήθεια. Τεράστιο λάθος. Με Grexit θα έχουμε μακροχρόνια κλειστές τις τράπεζες με πλαφόν στις αναλήψεις και οι καταθέτες θα χάσουν τουλάχιστον το 50% των χρημάτων τους, πρώτον γιατί οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν και δεύτερον από τη μετατροπή των καταθέσεων σε νέες δραχμές. Οι κλειστές τράπεζες και τα capital controls θα αυξήσουν κατακόρυφα την ύφεση και την ανεργία. Οι επιχειρήσεις θα έχουν μεγάλα προβλήματα στις εισαγωγές και θα δημιουργηθούν σοβαρές ελλείψεις. Η νέα δραχμή θα είναι βαθιά υποτιμημένο αδύναμο νόμισμα και θα δημιουργήσει άμεσα πληθωρισμό και φτώχεια, καθώς οι πολίτες θα μπορούν να αγοράζουν μόνο τα μισά ή το ένα τρίτο από σήμερα. Οι Ελληνες πολιτικοί θα τυπώσουν πολλές νέες δραχμές εκμηδενίζοντας έτσι το όποιο όφελος στις εξαγωγές από την υποτιμημένη νέα δραχμή και αυξάνοντας κάθετα τον πληθωρισμό. Η Ελλάδα από τον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης θα καταντήσει μια μικρή, αδύναμη και φτωχή χώρα της Μέσης Ανατολής, έρμαιο των ισχυρών δυνάμεων της περιοχής και ιδιαίτερα της Τουρκίας. Η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας θα είναι προβληματική.

Μύθος 3. Το Μνημόνιο οδηγεί σε Grexit.

Αλήθεια. Μεγάλο λάθος αυτή η θεωρία των καταστροφολόγων. Αν χειριστούμε το πρόγραμμα/μνημόνιο σωστά, θα έχουμε ανάπτυξη και πρόσβαση στις αγορές το 2017. Το 2014, παρά τα πολλά λάθη των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά, και παρά την αμείλικτη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Και πιο σημαντικό, κατάφερε και εξέδωσε ομολόγα με επιτόκιο 3,5% μόλις δύο χρόνια μετά το «κούρεμα» των ελληνικών ομόλογων κατά 74% το 2012. Είναι προφανές ότι όταν αυτή η μεγάλη επιτυχία του 2014 έγινε ουσιαστικά χωρίς να έχουν γίνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και παρά την αυξανομένη πολιτική αβεβαιότητα λόγω της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, χωρίς αυτή την αβεβαιότητα (αν γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτήριας) και με τόλμη στις μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα μπορεί να πάει καλύτερα. Αλλά χρειάζεται επιτέλους να μειωθεί το μέγεθος του κρατικού τομέα, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, να μειωθεί η γραφειοκρατία, να μειωθούν οι φόροι στις επιχειρήσεις και να δημιουργηθούν πιο φιλικές συνθήκες σε επενδύσεις.

Μύθος 4. Η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες, επέβαλε capital controls και πλαφόν αναλήψεων.

Αλήθεια. Αυτή είναι προπαγάνδα της κυβέρνησης, εντελώς εκτός πραγματικότητας. Οι τράπεζες έκλεισαν γιατί οι Ελληνες κατάθετες απέσυραν τις καταθέσεις τους λόγω πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας που δημιούργησε η κυβέρνηση με την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση. Η ΕΚΤ όχι μόνο δεν προκάλεσε το κλείσιμο των τραπεζών, αλλά βοήθησε την Ελλάδα να το αποφύγει για μήνες, δίνοντας στις ελληνικές τράπεζες έκτακτη ρευστότητα (δηλαδή χρήματα) 125 δισ. ευρώ, τεράστιο ποσό όσο με τα 2/3 του ΑΕΠ και περίπου όσο οι καταθέσεις που έχουν απομείνει στις τράπεζες.

Μύθος 5. Το μνημόνιο/πρόγραμμα είναι απαραίτητα υφεσιακό.

Αλήθεια. Εντελώς λάθος. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να μην υπάρχει έλλειμμα στον προϋπολογισμό και να έχουμε ένα μικρό πλεόνασμα. Υπάρχουν δύο τρόποι να γίνει αυτό. Ο πρώτος είναι να αυξήσουμε τους φόρους δημιουργώντας ύφεση, όπως κάναμε μέχρι τώρα. Ο δεύτερος είναι να μειώσουμε το μέγεθος του κράτους και να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του χωρίς οριζόντιες περικοπές. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, δεν χρειαζόμαστε αυξήσεις φόρων. Μπορούμε να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες και συγχρόνως να μειώσουμε τους φόρους, αυξάνοντας σημαντικά την ανάπτυξη της οικονομίας. Φόροι όπως ο ΕΝΦΙΑ μπορούν να καταργηθούν εντελώς.

Μύθος 6. Δεν χρειαζόμαστε διαρθρωτικές αλλαγές.

Αλήθεια. Τεράστιο ψέμα. Ολοι γνωρίζουμε ότι κομμάτια της ελληνικής οικονομίας ελέγχονται από συντεχνίες. Διαρθρωτικές αλλαγές που ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα στον ανταγωνισμό θα έχουν τεραστία οφέλη στην οικονομία και θα αντικατοπτριστούν σε χαμηλότερες τιμές προς όφελος των καταναλωτών και σε μεγαλύτερες εξαγωγές. Κάποτε πρέπει να δούμε ότι το συμφέρον 11 εκατ. Ελλήνων υπερβαίνει το συμφέρον των 5.000 της Α ή Β συντεχνίας.

Μύθος 7. Χρειαζόμαστε άμεσα ελάφρυνση του χρέους.

Αλήθεια. Δεν υπάρχει άμεση ανάγκη. Στο χρέος προς τους Ευρωπαίους (περίπου 180 δισ.) έχουμε περίοδο χάριτος που δεν πληρώνουμε τόκους για αρκετά χρόνια. Γι’ αυτό, βραχυπρόθεσμα δεν έχει σημασία ποσό μεγάλο είναι το χρέος. Μακροπρόθεσμα όμως έχει. Αρα πρέπει στις συμφωνίες στα επόμενα 2-3 χρόνια να συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι σε τρία σημεία. Πρώτον, να επιμηκυνθούν οι λήξεις των χρεών. Πριν από δύο χρόνια είχα προτείνει να μετατεθούν οι λήξεις στα 75 χρόνια. Με το επιπλέον χρέος του νέου προγράμματος και με την πολύ χειρότερη κατάσταση της οικονομίας σήμερα, πρέπει να ζητήσουμε επιμήκυνση στα 100 χρόνια. Δεύτερον, να μεγαλώσει η περίοδος χάριτος τόκων σε 20 χρόνια. Τρίτον, τα τωρινά (πολύ χαμηλά) κυμαινόμενα επιτόκια να γίνουν σταθερά και να μην αυξηθούν στο μέλλον. Αν γίνουν αυτά (και οι Ευρωπαίοι είχαν σχεδόν δεχθεί την επιμήκυνση επί Σαμαρά), η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να αναπτυχθεί χωρίς να πληρώνει τόκους για πολλά χρόνια, και όταν έχει αναπτυχθεί, θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος. Επιπλέον, η επιμήκυνση μειώνει σημαντικά την παρούσα αξία του χρέους και το πόσο θα πληρώσουν τελικά τα εγγόνια μας.

Μύθος 8. Η διαπραγμάτευση ήταν σκληρή αλλά επιτυχημένη.

Αλήθεια. Ούτε σκληρή και κάθε άλλο παρά επιτυχημένη. Πέντε μήνες άκαρπης δήθεν διαπραγμάτευσης δημιούργησαν τεράστια οικονομική αβεβαιότητα. Πολλοί κατάθετες πήραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες και, παρά τη βοήθεια της ΕΚΤ, οι τράπεζες έκλεισαν όταν τελείωσε το προηγούμενο Μνημόνιο. Το δημοψήφισμα και οι κλειστές τράπεζες με την ολική καταστροφή του Grexit μπροστά μας έφεραν συμφωνία με την Ελλάδα στη χειρότερη διαπραγματευτική θέση. Η ζημία στην οικονομία είναι τουλάχιστον 15 δισ. και μπορεί να φτάσει τα 25 δισ. Σημαντική αύξηση της ανεργίας είναι αναπόφευκτη. Η κυβέρνηση είναι 100% υπεύθυνη για τους τερατώδεις οικονομικούς ακροβατισμούς του κ. Βαρουφάκη (που η Wall Street Journal χαρακτήρισε τον «πιο καταστροφικό ΥΠΟΙΚ») και για τον πολιτικό ακροβατισμό του δημοψηφίσματος. Μια κυβέρνηση εθνικής σωτήριας τώρα θα μπορέσει να διαπραγματευτεί πολύ καλύτερα.
* Ο κ. Νίκος Οικονομίδης είναι καθηγητής στο Stern School of Business του New York University.

ΑΘΗΝΑ, 21/08/2015

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

Σας ανακοινώνουμε ότι από σήμερα το πρωί έχει πιστωθεί στους λογαριασμούς των παρόχων η προκαταβολή μηνός Μαρτίου 2015.
 

      Ο Πρόεδρος                                    Ο Γεν. Γραμματέας
Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                          Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος                                   Βιοχημικός

Αθήνα, 08/08/2015

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

   Αναδημοσιεύουμε από το vima.gr άρθρο του Ζακ Ντελόρ και άλλων έγκριτων Ευρωπαίων με τίτλο " Τρείς κίνδυνοι και τρεις ευκαιρίες για Ευρώπη και Ελλάδα ", προς ενημέρωση σας.

   «Τα καλά νέα είναι ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ. Την ίδια στιγμή, οι διαπραγματεύσεις έδειξαν τις αδυναμίες του ενιαίου νομίσματος. Θα πάρει καιρό να εκτιμήσουμε όλες τις συνέπειες, αλλά στον απόηχο μιας ακόμη απόφασης της τελευταίας στιγμής βλέπουμε τρεις ουσιώδεις κινδύνους και τρεις βασικές προκλήσεις.
   » Ο πρώτος κίνδυνος είναι ο εφησυχασμός. Πολλοί στην Ευρώπη έχουν συμφέρον να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως μια μεμονωμένη ειδική περίπτωση αλλά η ελληνική κρίση είναι ενδεικτική περισσότερων βασικών διαφωνιών για τη λειτουργία της ευρωζώνης. Αν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, δύο προκλήσεις-κλειδιά παραμένουν αναπάντητες: πώς θα επιτύχουμε μεγαλύτερο επιμερισμό του κινδύνου και πώς θα επιτύχουμε μεγαλύτερο επιμερισμό της κυριαρχίας. Το να υποβαθμίσουμε τις επιπτώσεις των συνομιλιών με την Ελλάδα ισοδυναμεί με το να μην αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις αυτές.
   » Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να επιδοθούμε σε ένα μακροχρόνιο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών. Αναπόφευκτα, μερικοί συνεχίζουν να λένε ότι αυτή η συμφωνία επιβλήθηκε από μια συγκεκριμένη οπτική για το πώς πρέπει να λειτουργεί η ζώνη του ευρώ. Άλλοι λένε ότι αποτελεί συνέπεια της έλλειψης συνεργασίας από την ελληνική κυβέρνηση. Δεν πιστεύουμε ότι τέτοιες εκτιμήσεις μπορούν να συμβάλουν σε μια θετική συζήτηση για το πώς θα ολοκληρώσουμε περαιτέρω την ευρωζώνη και την ΟΝΕ.
   » Ο τρίτος κίνδυνος είναι η συνέχιση θολωμένων πολιτικών. Αν η Ευρώπη απαιτεί περισσότερο επιμερισμό της κυριαρχίας και του κινδύνου, η συμφωνία με την Ελλάδα είναι ένα ακόμη παράδειγμα ενός ad-hoc επιμερισμού κυριαρχίας με πολύ περιορισμένη νομιμότητα και ενός ad-hoc επιμερισμού του κινδύνου μέσω αδιαφανών καναλιών όπως ο ELA. Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων δείχνει ότι οι γρήγορες λύσεις εμπεριέχουν τον κίνδυνο να παραμελήσουμε τη μεγάλη εικόνα των συνεπειών.
   » Σε αυτό το πλαίσιο, οι συζητήσεις γύρω από την Ελλάδα συνεπάγονται τρεις συγκεκριμένες προκλήσεις που παροτρύνουμε τους ευρωπαϊκούς φορείς χάραξης πολιτικής να αντιμετωπίσουν με ήρεμη αποφασιστικότητα. Χρειαζόμαστε έναν ισορροπημένο συνδυασμό περισσότερων επενδύσεων, έξυπνων μεταρρυθμίσεων και ενός άλματος προς την ολοκλήρωση, βασισμένου ιδίως σε μια πολύ πιο ισχυρή γαλλογερμανική συνεργασία.
   »Όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, πρέπει να απομακρυνθούμε από τη λογική της «λίστας εργασιών» και των ασύνδετων μεταρρυθμίσεων οι οποίες υπονοούν ότι υπάρχει μια μέθοδος που ταιριάζει σε όλες τις χώρες. Οι προτάσεις μεταρρυθμίσεων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις πολιτικές εκτιμήσεις για το ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης μια χώρας και με ποιον τρόπο, μέσω καλά συνδεδεμένων και ολοκληρωμένων πακέτων μεταρρυθμίσεων, μια χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε μονοπάτι ανάπτυξης. Μερικές μεταρρυθμίσεις έχουν μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, άλλες μπορούν να εφαρμοστούν πιο εύκολα σε ένα ευνοϊκό οικονομικό πλαίσιο. Επίσης, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη απορρύθμιση ή διάλυση του κοινωνικού μοντέλου. Η Ευρώπη πρέπει να αναπτύξει μια νέα ατζέντα μεταρρυθμίσεων που να είναι κοινωνικά δίκαιη και να βασίζεται σε ένα υψηλών προδιαγραφών ρυθμιστικό μοντέλο.
   » Όσον αφορά τις επενδύσεις, η Ευρώπη πρέπει να παραδεχθεί ότι υπάρχει μόνο μια λύση στο αίνιγμα του υψηλού χρέους στα κράτη-μέλη και ότι οφείλει να αλλάξει τη δημοσιονομική πολιτική της ευρωζώνης: να αυξήσει τις επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η έλλειψη ιδιωτικών επενδύσεων στην Ευρώπη πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από τη ρυθμιστική και πολιτική αβεβαιότητα σε βασικούς τομείς, αλλά οι ρυθμιστικές λύσεις δεν θα είναι επαρκείς. Χρειαζόμαστε μια πραγματική επενδυτική επίθεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Ταμείο Γιούνκερ με την παρούσα του μορφή δεν θα παράσχει αυτή την ώθηση αν δεν του διαθέσουμε νέο χρήμα. Επιπλέον, η ευρωζώνη χρειάζεται ένα δικό της όχημα για να ενισχύσει τις δημόσιες επενδύσεις, που θα συνδυάζει κεφάλαια από τα κράτη-μέλη αλλά και δικά του χρήματα βασισμένα στο χρέος της ευρωζώνης. Γνωρίζουμε ότι η οικοδόμηση ενός τέτοιου εργαλείου απαιτεί εκτεταμένες και πολύπλοκες συζητήσεις αλλά η Ευρώπη πρέπει να βρει χρόνο τώρα να οικοδομήσει το όχημά της. Αυτό θα ήταν μια εξαιρετικά σημαντική απάντηση στα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων.
   » Όσον αφορά το απαραίτητο άλμα προς την ολοκλήρωση, χρειάζεται περισσότερη δουλειά σε τέσσερα μέτωπα. Πρώτον, η Ευρώπη πρέπει να οικοδομήσει μια αληθινή Οικονομική Ένωση, ξεπερνώντας το παρόν έλλειμμα σύγκλισης, αλληλεγγύης, επιμερισμού του κινδύνου και της κυριαρχίας που χαρακτηρίζει την ευρωζώνη. Δεύτερον, το δημοσιονομικό πλαίσιο πρέπει να βελτιωθεί με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου του οποίου θα ηγείται ένας υπουργός Οικονομικών της Ευρώπης και θα βασίζεται σε μια περιορισμένη ποσότητα του κοινού χρέους της ευρωζώνης. Τρίτον, η χρηματοοικονομική ένωση πρέπει να ολοκληρωθεί με ένα ενιαίο ταμείο τραπεζικής εξυγίανσης και ένα κοινό σύστημα ασφάλειας των καταθέσεων ή αντασφάλισης. Τέταρτον, οι πηγές νομιμοποίησης της ΟΝΕ πρέπει να αναθεωρηθούν προκειμένου πολύ σημαντικές αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο να βρίσκουν άμεση νομιμοποίηση στο Ευρωκοινοβούλιο και στα εθνικά κοινοβούλια.
   » Η Γαλλία και η Γερμανία θα πρέπει να παίξουν έναν ειδικό ρόλο για να επαναφέρουν σε τροχιά το σχέδιο του ευρώ. Αυτό όμως απαιτεί περισσότερα από επίσημες κοινές δηλώσεις οι οποίες συχνά κρύβουν διαφωνίες επί της ουσίας. Υπάρχει πολλή διστακτικότητα στη Γαλλία για τον επιμερισμό περισσότερης κυριαρχίας και πολλή διστακτικότητα στη Γερμανία για τον επιμερισμό περισσότερου κινδύνου. Και οι δύο πλευρές πρέπει να παραδεχθούν ότι η προσκόλληση σε αυτές τις θέσεις θα παράγει όλο και περισσότερα αδιέξοδα, οδηγώντας σε κρίσεις όπως αυτή που περάσαμε με την Ελλάδα».

* Ο Ζακ Ντελόρ είναι πρώην πρόεδρος της Επιτροπής και ιδρυτής του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ, ο Γκέρχαρντ Κρόμε είναι πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της Siemens, ο Χένρικ Εντερλάιν είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ στο Βερολίνο, ο Πασκάλ Λαμί είναι πρώην επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και ο Αντόνιο Βιτορίνο είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ.

Αθήνα, 6.8.2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  Παρακολουθούμε με απίστευτη υπομονή την πορεία της πολιτικής ηγεσίας στον χώρο της υγείας που φαίνεται σαν να περιδιαβαίνει και «εξερευνά» τον θαυμαστό αυτό χώρο, που έχει κεντρίσει την φαντασία της, ακριβώς όπως η Αλίκη όταν βρέθηκε ξαφνικά στην Χώρα των Θαυμάτων. Το Υπουργείο Υγείας έχει αναλάβει ρόλο παρατηρητή και σχολιαστή των εξελίξεων! Έργο μηδέν!
  Ταυτόχρονα ακούμε (δια των ΜΜΕ) απίστευτες «ιδέες» για σοβιετικού τύπου συστήματα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (με τι λεφτά άραγε;) και προτάσεις για εξοντωτική τιμωρία όσων άτυχων συμπολιτών μας αρρωστήσουν με την επάρατη νόσο και δεν έχουν κάνει τα προηγούμενα χρόνια προληπτικές εξετάσεις. Τις ίδιες προληπτικές εξετάσεις που απαγορεύει το σύστημα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. (το οποίο απαιτεί συγκεκριμένη πάθηση με εξαίρεση ίσως τις μαστογραφίες). Και αφού δαιμονοποιούνται οι ασθενείς διαμονοποιείται και ο ιδιωτικός τομέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ο οποίος όμως έχει στηρίξει, τα τελευταία 3 χρόνια, το καταρρέον σύστημα υγείας της χώρας, εξυπηρετώντας άμεσα, υπεύθυνα και ποιοτικά πάνω από το 90% των ασφαλισμένων του οργανισμού.
  Το Υπουργείο Υγείας έχει περάσει συγχρόνως στο Κυβερνητικό του πρόγραμμα το «δεν πληρώνω»!
  Ειδικότερα:
α) Μας οφείλονται οι παλαιές ληξιπρόθεσμες οφειλές των ετών 2008-2011, ο χρόνος αποπληρωμής των οποίων έληξε τον Δεκέμβριο της περασμένης χρονιάς (2014), αλλά τα (προϋπολογισμένα) χρήματα όμως, φαίνεται να έχουν εξαφανισθεί!!!
β)  Μας οφείλεται το υπόλοιπο της προκαταβολής όλων των μηνών του έτους 2012.
γ) Μας οφείλονται οι αποζημιώσεις έξι ολόκληρων μηνών του έτους 2013 και το υπόλοιπο της προκαταβολής των άλλων έξι μηνών του ίδιου έτους.
δ) Μας οφείλονται οι αποζημιώσεις πέντε ολόκληρων μηνών του έτους 2014 και το υπόλοιπο της προκαταβολής των άλλων επτά μηνών του ίδιου έτους, ενώ φαίνεται να έχουν «χαθεί» και τα επιπλέον 24 εκ. ευρώ της 19ης τροποποίησης του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ έτους 2014!!!, για τα οποία θα αναζητήσουμε ποινικές ευθύνες, και
ε) Σήμερα, Αύγουστος του 2015, έχει δοθεί η προκαταβολή μόνο των δύο πρώτων μηνών τρέχοντος έτους.
  Τι δεν καταλαβαίνει πλέον το Υπουργείο Υγείας;
  Χωρίς την ελάχιστη εντιμότητα, διαφάνεια και συνέπεια μεταξύ ηγεσίας Υπ. Υγείας – ΕΟΠΥΥ και Παρόχων, δεν μπορεί να στηριχθεί το σύστημα υγείας.
  Χωρίς την κοινή λογική και αντίληψη της πραγματικότητας, δεν υπάρχει σύστημα υγείας.
  Πρέπει να διασφαλιστεί το ελάχιστο: ότι ο πολίτης θα βρίσκει παρόχους για να υποβληθεί στις αναγκαίες εξετάσεις του, θα λαμβάνει υπηρεσίες με αξιοπρέπεια, αμεσότητα και αξιοπιστία αποτελεσμάτων στην δυσκολία του και ότι οι πάροχοι θα αμείβονται για τις υπηρεσίες τους αυτές.
  Είναι τόσο απλό!
  Εμείς θα περιμένουμε μέχρι το τέλος τρέχοντος μηνός Αυγούστου για να αποκατασταθεί ένα μέρος τουλάχιστον της ρευστότητάς μας και να μας έχει σταλεί ένα σχέδιο σύμβασης το οποίο θα διέπεται από δύο αρχές: α) ισότιμη αντιμετώπιση των δύο συμβαλλόμενων μερών και β) απαρέγκλιτη τήρηση των συμφωνηθέντων όρων, μεταξύ των οποίων θα δεσπόζει ο όρος ότι όποια εξέταση εκτελείται, αποζημιώνεται πλήρως.
  Την συνέχεια των εξελίξεων θα την δούμε όλοι.    
  

           Ο Πρόεδρος                                       Ο Γεν. Γραμματέας
   Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                             Ιωάννης Καραμηνάς

Ιατρός Ακτινολόγος                                     Βιοχημικός