Αθήνα, 12/06/2018
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Ανασύραμε από το internet και συγκεκριμένα από το site μίας εβδομαδιαίας περιφερειακής πολιτικής και πολιτιστικής εφημερίδας, την «ΕΒΔΟΜΗ» της Αττικής, ένα πολύ ωραίο άρθρο του συμβούλου έκδοσης της εφημερίδας κ. Κώστα Βενετσάνου, με τίτλο : «Βία άγρια και αρπακτική», που δημοσιεύτηκε και στην ομώνυμη εφημερίδα (έντυπη μορφή) στις 2 Ιουνίου 2018, μέσα από το οποίο ο αρθρογράφος τοποθετείται με άριστο τρόπο στο θέμα της βίας και αναλύει εκπληκτικά όλες τις πτυχές της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Το αναδημοσιεύουμε και σας προτρέπουμε να το διαβάσετε με ανοιχτό μυαλό (χωρίς κομματικές παροπίδες) και τη δέουσα προσοχή.
Βία άγρια και αρπακτική
Αιτία: Η πρωτόγονη βαρβαρότητα της αρπαγής• κρατών, Εθνών και κοινωνικής αρπαγής
Στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, με τον ίδιο περίπου τίτλο ασχοληθήκαμε κατά το μεγαλύτερο μέρος, με αιτία της αναφοράς μας, το Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, που δεν θα μας παρασύρει και πάλι ν’ ασχοληθούμε μαζί του, αν και μας προκάλεσε, για τούτο, ο θαυμασμός και η αγάπη με την οποία τον περιέβαλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας!
«Όμοιος ομοίω αεί πελάζει»1 (πλησιάζει), ή επί το νεότερο, «πέσ’ μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»!
«Ο Τσίπρας στηρίζει Μπουτάρη, για τη δημαρχεία»2 και «τον κάλεσε να μπει μπροστά, ηγούμενος ενός ευρύτερου προοδευτικού(!) μετώπου»!!!
Ο Μπουτάρης!... Αυτό, ρωτάω, δεν είναι πρόκληση, για τους Πόντιους, τους Μικρασιάτες, τους Μακεδόνες; Είπε και άλλα ανεπίτρεπτα και αμετροεπή για Πρωθυπουργό. Αλλά διδάχθηκε, ως φαίνεται, από τον Μακιαβελικό Ναπολέοντα πως «αν δεν ξέρεις να εξαπατάς, δεν ξέρεις και να κυβερνάς»3!.
Πλήρης Σύμπνοια, λοιπόν, ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.-Δημοκρατική Συνεργασία - (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) κ.ά.
Δηλαδή της Ευρω-ραγιαδικής παράταξης. Καμιά ουσιαστική διαφορά• είναι η ίδια παράταξη! Ντρέπομαι... Αν αυτό δεν είναι «βία», είναι βιασμός των ιδεολογιών, των αγωνιστών των θυμάτων.
Πάμε όμως στο θέμα μας: Και κατ’ αρχήν,
Τι είναι βία
Λίγο – πολύ, όλοι το ξέρουμε και την έχουμε υποστεί. «Έτι το βίαιον και η βία (...), «το παρά την ορμήν και την προαίρεσιν κινήσει και κατά τον λογισμόν»4 (Αριστοτέλης).
Η από κάποιον ή κάποιους χρησιμοποίηση φυσικής ή τεχνικής δύναμης, κυρίως, και ψυχολογικής πιέσεως ή πνευματικών δεξιοτήτων προς καταναγκασμό προς πράξη ή συμμόρφωση παρά την θέλησή μας ή εκφοβισμόν.
Τώρα που δώσαμε τον ορισμό, πάμε παρακάτω: Η ιστορία είναι ιστορία βίας: belli omnium contra omnes (του πολέμου όλων εναντίον όλων). Ναι, γιατί η ιστορία είναι περιγραφή και καταγραφή περιστατικών και τρόπων περάσματος του πρωτόγονου ανθρώπου, στον άγριο και απ’ τον άγριο, στον βάρβαρο – τον κυρίως βίαιο, βιαστή, άρπαγα.
Η αρπαγή δια της κτηνώδους και ανηλεούς, φύσει συμβατής βίας, είναι το κύριο χαρακτηριστικό του βάρβαρου. Κι από το βάρβαρο, μέσα από επιλόχειες οδύνες και το αίμα εκατομμυρίων θυμάτων και επαναλαμβανόμενων διαχρονικώς εγκλημάτων, ο προηγμένος άνθρωπος ανέμενε και αναμένει, δυστυχώς ακόμη, την έλευση – τη γένεση του πολιτισμένου ανθρώπου, της πολιτισμένης εποχής της ανθρώπινης ιστορίας. Φευ: Αλίμονο, η «γέννα» που είχε ξεκινήσει λίγο πριν και μετά την Αλεξανδρινή περίοδο, με τους Έλληνες φιλοσόφους και κυρίως με τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο... για να διακηρυχθεί επίσημα η άρνηση βίας από τον Ιησού – αν και ο ίδιος την χρησιμοποίησε (βία αναγκαία), για να εκδιώξει τους εμπόρους από το ναό του Σολομώντα – χρησιμοποιήθηκε η βία αμέσως μετά, ανελέητα από την ίδια τη χριστιανική θρησκεία, όταν αυτή κατέστη εργαλείο της αρπακτικής πολιτικής των Ρωμαίων και των δύο ρωμαϊκών αυτοκρατοριών, της Ανατολικής του Βυζαντίου και της δυτικής της Ρώμης και ακολούθως των δυτικών βαρβάρων, φυλών και εθνών (Καρλομάγνος, Γότθοι, Φράγκοι, Αγγλοσάξονες) αλλά και με τις άλλες θρησκείες, με πρώτη «διδάξασα», ως αρχαιοτέρα και «μητρική», την εβραϊκή• ακολούθως του Ισλάμ, των Ούνων, των Τούρκων κ.ά.
Δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι τον περασμένο αιώνα, με πολλά εκατομμύρια νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες σακατεμένους, κατεστραμμένους, πεινασμένους, ξενιτεμένους διαφόρων μορφών.
Αιτία: Η πρωτόγονη βαρβαρότητα της αρπαγής! Αρπαγής κρατών και Εθνών και κοινωνικής αρπαγής.
Αυτό, δεν είναι βία; του μόχθου των εργαζομένων και των εθνών;
Κι εκεί που ελπίζανε οι λαοί ότι θα ζούσαν μετά ταύτα, σ’ έναν ειρηνικό και πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο κόσμο, με τη δημιουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) κι άλλων οργανισμών, είδαν την επαύριο κιόλας της λήξης του Μεγάλου Πολέμου, μιας λήξης που σφραγίστηκε με την υπέρτατη βία δύο ατομικών βομβών – στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι – είδαν να ξεκινάει ένας παγκόσμιος ακήρυχτος πόλεμος, πολλών πολέμων, επαναστάσεων, αντεπαναστάσεων, πραξικοπημάτων, δικτατοριών, ανατροπών, «δημοκρατιών», διαδηλώσεων, απεργιών και καταστολών άγριων καταστολών με το πρόσχημα της «νόμιμης» βίας του κράτους των κρατούντων.
Εμφύλιος στην Ελλάδα, εμφύλιος στην Κορέα, Βιετνάμ, Φιλιππίνες, Ιράν – Ιράκ, Λιβύη, Νότιος Αμερική, Κούβα, Φόκλαντ, Κύπρος, Μάης ’68, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία (Πράγα), Κογκό, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ ISIS, Συρία και δεν έχει σταματημό ο μακρύς αδυσώπητος κατάλογος της βίας. Δεν ανέτρεξα στο αρχείο μου, επίτηδες. Ανέφερα όσα μου ‘ρθαν στη μνήμη πρόχειρα. Αν ανέτρεχα στο αρχείο, θα ήταν ένα άρθρο μόνο ονόματα κρατών, εθνών, κοινωνικών ομάδων, πρακτόρων! Σ’ όσα περιστατικά πολέμου (βίας) ανέφερα κι όσα διαφεύγουν της μνήμης μου, πολέμων, αντεπαναστάσεων (βίας), επαναστάσεων (βίας) κοινωνικών συγκρούσεων (βίας) πραξικοπημάτων (βίας), δικτατοριών (βίας) δολοφονιών (Κένεντι Τζον και Ρόμπερτ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Γρ. Λαμπράκη και μια σειρά άλλων. Σε όλα σχεδόν τα περιστατικά βίας είναι αναμεμειγμένες οι ΗΠΑ που βρίσκονται σ’ έναν διαρκή πόλεμο, ...μετά τον πόλεμο!
Ο λόγος; Η παγκόσμια κυριαρχία!
Γιατί; Γιατί βολεύει τον Καπιταλισμό και κυρίως τον χρηματοοικονομικό, για τα «παιχνίδια» του, και τη βιομηχανία όπλων και συστημάτων καθώς και τις παρεπόμενες και συναφείς επιχειρήσεις. Υπολογίζεται σε άνω του 40% του ΑΕΠ των ΗΠΑ5, αυτός ο τζίρος! Κινείται δηλαδή ολόκληρη οικονομία, που θα βούλιαζε στην κυριολεξία χωρίς τη βιομηχανία όπλων, που παράγει ένα προϊόν που αγοράζεται υποχρεωτικά, με υπερτιμολόγηση και με την υπερφορολόγηση των φορολογούμενων (ανισομερώς), καταναλώνεται υποχρεωτικά στους προς τούτο προκαλούμενους – συν τοις άλλοις – πολέμους και καταναλώνεται, χωρίς να καταναλωθεί, λόγω τεχνολογικής γήρανσης. Βέβαια, σπανίως καταστρέφεται, ενώ συνηθέστατα μεταπολείται σε πτωχές χώρες, για να χρησιμοποιηθούν συχνά σε εμφυλίους πολέμους, ενώ οι λαοί πεινάνε. Πεθαίνουν απ’ την πείνα, απ’ τη δίψα ή τα βρώμικα – ακατάλληλα – νερά! Αυτό δεν είναι βία; Και ήταν βία κατά του προκλητικού Μπουτάρη;
«Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια» και η πείνα! Μαχάτμα Γκάντι.
Και αυτό ακριβώς δείχνει ότι παρά τα τεχνολογικά άλματα, η ψυχοπνευματική υπόσταση του ανθρώπου παραμένει στο επίπεδο της βαρβαρότητας.
Αιτία: Η αξιακή κλίμακα, που καθορίζεται από το πολιτικό και οικονομικό – κοινωνικό σύστημα. Δηλαδή από τον άπληστο και αχαλίνωτο νεο – «φιλελεύθερο» καπιταλισμό. Του άτεγκτου ανταγωνισμού, της χειραγώγησης των καταναλωτών ως κύρια ιδιότητα του κατάλληλα καθοδηγούμενου ατόμου• της «θεάς», «αγοράς» και της βίας. Του υπερφυσικού και παρά φύσει καπιταλισμού. Ενός καπιταλισμού που δεν έχει καμιά σχέση με τον κεφαλαιοκρατισμό της σκληρής εργασίας και της αποταμίευσης, της εκμετάλλευσης, αλλά και της αναγνώρισης και παραδοχής κάποιων ηθικών αρχών. Το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα της παγκοσμιοποίησης, που ζούμε είναι το οικονομικό σύστημα των ακόρεστων δεινοσαύρων της αυτοκαταστροφής. Ο επιθετικός παραλληλισμός καταδεικνύει την παράλληλη και μοιραία κατάληξη: την εξαφάνιση του καπιταλισμού δια της αυτοκαταστροφής.
Σημείωση: Στο προσεχές φύλλο θα σας ...διηγηθώ ένα «παραμύθι» και διαβάστε το και στα παιδιά σας. «Το αδηφάγο σκουλήκι».
