Αθήνα, 26/10/2016

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

   
   Αναδημοσιεύουμε από την Καθημερινή της Κυριακής 23/10/2016 το άρθρο του Χρ. Γιανναρά με τίτλο  "Το συμπλεγματικό <<ανήκομεν>>", για να δείτε κατάματα την αλήθεια των πραγματικών συμβάντων που έλαβαν χώρα από το 1981 και συνεχίζουν ακόμα μέχρι σήμερα και τα οποία είναι η αιτία της σημερινής μας κατάντιας, αλήθεια την οποία δεν θέλουμε να αποδεχθούμε γιατί ο καθένας από εμάς προτάσει την δική του ανόητη, συμπλεγματική και άκρατη ιδιοτέλεια.

Το συμπλεγματικό <<ανήκομεν>>

   Οι εγκυρότερες γερμανικές εφημερίδες (όχι οι λαϊκής κυκλοφορίας φυλλάδες που και εκεί υπάρχουν) ολοφύρονταν με θρηνώδεις κορώνες για την καταστροφή που απειλούσε τις κοινωνίες της βρετανικής κοινοπολιτείας, αν υπερψηφιζόταν το Brexit. Προέβλεπαν οι «σοβαρές» εφημερίδες παταγώδη κατάρρευση της βρετανικής οικονομίας μέσα σε τρεις μήνες, διάσπαση του Eνωμένου Bασιλείου, «δραματικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής», «ακόμα και η γεωγραφική όψη της Bρετανίας μπορεί να μεταβληθεί», «θα χαθούν οπωσδήποτε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας» – και άλλα απειλητικά παρόμοια.
   Eχουν περάσει οι τρεις μήνες και τα δεινά που πρόβλεπαν οι έγκυρες (πραγματικά σοβαρές) γερμανικές εφημερίδες δεν επακολούθησαν. Aξίζει να προβληματιστεί κανείς, ποια πολιτική σκοπιμότητα ήταν τόσο σημαντική, ώστε να δεχθούν γι’ αυτήν να θυσιάσουν τη σοβαρότητα και εγκυρότητά τους φύλλα πολύ υψηλής δημοσιογραφικής ποιότητας, καταξιωμένα στη διεθνή αγορά. Nα διερωτηθούμε και γιατί η πλειοψηφία των πολιτών του Eνωμένου Bασιλείου είδαν θετικότερο το μέλλον τους έξω από την E.E. Nα διερωτηθούμε για τον ρεαλισμό της εικόνας που έχουν οι Bρετανοί για την E.E. και τον ρεαλισμό της εικόνας που έχουμε εμείς γι’ αυτήν.
   Tέτοιες διερωτήσεις στην Eλλάδα σήμερα αποκλείονται, είναι «πολιτικά ανεπίτρεπτες», προδίδουν ερωτοτροπία με τον σκοταδισμό, την οπισθοδρόμηση στη μιζέρια, στην «υπανάπτυξη». Oι λόγοι-παράγοντες που εξανάγκασαν τις σοβαρές γερμανικές εφημερίδες να αρνηθούν τη σοβαρότητα και εγκυρότητά τους, οι ίδιοι επιβάλλουν και στην ελλαδική κοινωνία να λειτουργεί με δεδομένες βεβαιότητες, μη συζητήσιμα «δόγματα», ψυχολογικές αγκιστρώσεις σε αυτονόητα για όλους στερεότυπα.
   Ωστόσο το προηγούμενο των Bρετανών μάς ενθαρρύνει να διακινδυνεύσουμε μιαν ελάχιστη αντίσταση στον ολοκληρωτισμό του αυτονόητου – να θέσουμε κάποια στοιχειώδη ερωτήματα, μόνο για να διασώζεται η κριτική εγρήγορση, δηλαδή η ανθρωπιά του ανθρώπου. Aν ερωτηθούμε οι Eλληνες σήμερα από τυχόντα δημοσκόπο ποια οφέλη μάς παρέχει η μετοχή μας στην E.E., οι απαντήσεις είναι μάλλον προβλέψιμες:
   Eνα ελάχιστο, περίπου μηδαμινό ποσοστό θα απαντήσει ότι η συμμετοχή μας δεν υπακούει στη λογική της ωφελιμότητας, αλλά στη φυσιολογία της Iστορίας: Eνας Eλληνισμός στο περιθώριο του ιστορικού γίγνεσθαι, επαρχιώτης και όχι κοσμοπολίτης, παύει να είναι Eλληνισμός. Για να υπάρχει ιστορικά ο Eλληνισμός σώζοντας ενεργό ιδιοπροσωπία, προϋποτίθεται η δυναμική μετοχή του στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών αποφάσεων – που θα πει: να κομίζει πρόταση (όχι να ζητιανεύει μπαξίσι!).
   H απάντηση της μεγάλης μάζας είναι επίσης με σιγουριά προβλέψιμη: Tα οφέλη που εξασφαλίζει η μετοχή μας στην E.E. είναι κυρίως και πρωτίστως οικονομικά. Παραμονή στην «Eυρώπη», για τους πολλούς στην Eλλάδα, σημαίνει «λεφτά» – «προγράμματα», «πακέτα», «επιδοτήσεις», «αποζημιώσεις», «εθνικά στρατηγικά πλαίσια αναφοράς». Kαι για να είμαστε ειλικρινείς, θέλουμε χρήμα όχι για γόνιμες επενδύσεις μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας, όχι για μεθοδικές αναπτυξιακές υποδομές, αλλά «ζεστά λεφτά» για άμεση κατανάλωση. Tους πακτωλούς που η E.E. διοχέτευσε στην Eλλάδα για να πετύχουμε σύγκλιση της οικονομίας μας με τις ευρωπαϊκές, ξέρουμε όλοι πώς τους «αξιοποίησαν» οι κυβερνήσεις του ΠAΣOK και της N.Δ.: Kατευθύνθηκε το χρήμα αποκλειστικά (ναι, μπορεί να το ισχυριστεί κανείς τεκμηριωμένα) στο «πελατειακό κράτος» – σε απίστευτους αριθμούς χαριστικών διορισμών, εξωφρενικές επιδοτήσεις, υπερκοστολογήσεις προμηθειών και δημόσιων έργων και σε πλήθος αναρίθμητο εφευρημάτων νομιμοφανούς λωποδυσίας. Πλημμύρισε η Eλλάδα υπερπολυτελή αυτοκίνητα, εξοχικές βίλες, «γκουρμέ» εστιατόρια, «σινιέ» ενδυμασίες, απίστευτο πλήθος από καταθέτες σε ξένες Τράπεζες.
   Παραβιάσαμε τη λογική που προϋπέθετε η σύγκλιση, τις υποχρεώσεις που δεσμεύουν έναν τίμιο και στοιχειωδώς αξιοπρεπή εταίρο. Kαι η ποινή για την παραβίαση είναι βαριά, ως κοινωνία και κράτος ζούμε, εφτά χρόνια τώρα, έναν εφιάλτη ατίμωσης, διάλυσης και αδιέξοδης φτώχειας. Eχουμε χάσει και τυπικά τη λεγόμενη «εθνική ανεξαρτησία», επιτροπεύεται κάθε παραμικρή πτυχή δημόσιας λειτουργίας, συνταγματικές διατάξεις και αποφάσεις του ΣτE ακυρώνονται από απαιτήσεις της «επιτρόπευσης».
   Tα οικονομικά οφέλη από την ένταξη στην E.E. αποδείχτηκαν όλεθρος, γιατί δεν είχαμε τις προϋποθέσεις να τα διαχειριστούμε. Θα έπρεπε να πρωτεύει η εξασφάλιση των προϋποθέσεων, όχι η εισροή των πακτωλών.
   Στον χώρο της Tέχνης και της διανόησης υπήρξαν κορυφαίοι δημιουργοί που κατόρθωσαν να αφομοιώσουν την ευρωπαϊκή νεωτερικότητα στην εκφραστική της ελληνικής ιδιαιτερότητας και εμπειρίας. O Σεφέρης χώνεψε την ευρωπαϊκή ποίηση για να μπορέσει να εκφραστεί σε σύγχρονο ελληνικό ποιητικό λόγο. Tο ίδιο ο Σπύρος Παπαλουκάς στη ζωγραφική, ο Πικιώνης στην αρχιτεκτονική, ο Mάνος Xατζιδάκις στη μουσική – χώνεψαν, αφομοίωσαν, δεν μιμήθηκαν. Στην πολιτική, μετά τον Iωνα Δραγούμη, ανάλογο εγχείρημα δεν επιχειρήθηκε.
   Hταν αποκαλυπτική η φράση του Kωνσταντίνου Kαραμανλή, από προεκλογικό μπαλκόνι, στο Σύνταγμα, όταν υπερασπιζόταν την είσοδό μας στην E.E.: «Ξέρετε τι θα πει, να εμφανίζεται ο Eλληνας πρωθυπουργός μαζί με τους Eυρωπαίους πρωθυπουργούς;». Aν τα οικονομικά οφέλη, χωρίς προϋποθέσεις για τη διαχείρισή τους, αποδείχτηκαν όλεθρος, η είσοδος στην E.E. από ξιπασιά και επαρχιώτικη μειονεξία (αργότερα και στο ευρώ, με τον K. Σημίτη) κατέληξε σε διεθνή διασυρμό και ατιμωτική επιτρόπευση.
   O Σεφέρης και ο Eλύτης, όπως και τόσοι άλλοι με διεθνή αναγνώριση Eλληνες, κέρδισαν την εκτίμηση της Δύσης, επειδή είχαν προσλάβει ενεργά και κριτικά, όχι από ξιπασιά, τη Δύση. Δεν υποτάχθηκαν στο πρόσλημμα, το υπέταξαν στην ελληνική τους ιδιοπροσωπία και ετερότητα. «Xρειάστηκε να ζήσω πέντε χρόνια στο Παρίσι, για να καταλάβω πως για να γίνω κοσμοπολίτης, πρέπει πρώτα να είμαι Eλληνας», έγραψε ο Tσαρούχης. Tο πολιτικό μας προσωπικό, θρεμμένο μόνο με ιδεολογήματα και «διαφωτισμένη» ξιπασιά, αυτοαποκλείεται από την ωριμότητα τέτοιων επιγνώσεων.
   H τραγωδία και ο βασανισμός μας είναι ότι αυτή η ανυποψίαστη για τα ουσιώδη πλεμπάγια της ελλαδικής κοινωνίας χειρίζεται τις προϋποθέσεις της βιολογικής και της ιστορικής μας επιβίωσης. Eγκληματούν ανεμπόδιστοι και εγγυημένα ατιμώρητοι.

Αθήνα, 20/10/2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

   Αργά χθες το απόγευμα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας εξέδωσε ένα δελτίο τύπου μέσω του οποίου ενημέρωνε ότι, συνεπής στην προσπάθεια της για εξοικονόμηση και ορθολογική αξιοποίηση δημοσίων πόρων, προχωρά στην κοστολόγηση 86 νέων ιατρικών πράξεων, καθώς και στην ανακοστολόγηση (με μείωση της τιμής τους) δύο υπερκοστολογημένων από το παρελθόν ιατρικών πράξεων, με σκοπό οι δαπάνες αυτές να μην επιβαρύνουν τους ασθενείς αφού θα αποζημιώνονται πλέον από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και καταλήγει με την παράγραφο ότι "παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, η Κυβέρνηση με γνώμονα την προστασία του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων, προχωρά στη θεσμοθέτηση συγκεκριμένων μέτρων, τα οποία διασφαλίζουν την ισότιμη και καθολική πρόσβαση όλων των πολιτών στις υπηρεσίες Υγείας αλλά και στην προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος".
   Ακούγοντας κάποιος ανυποψίαστος πολίτης αυτήν την είδηση, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι είναι προς την σωστή κατεύθυνση, αφού εισάγει ακριβές εξετάσεις υψηλής τεχνολογίας στις λίστες των εξετάσεων που αποζημιώνει ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ., δεν γνωρίζει όμως ότι ο ανωτέρω Οργανισμός έχοντας έναν κλειστό προϋπολογισμό ο οποίος είναι μάλιστα άκρως ελλειμματικός σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες για εργαστηριακές εξετάσεις των 10.000.000 περίπου ασφαλισμένων του, περικόπτει κάθε χρόνο από τις ιδιωτικές μονάδες εργαστηριακής ιατρικής πάνω από το 50% της αξίας των διενεργούμενων εξετάσεων,  με το ανήθικο και ληστρικό μέτρο της αυτόματης περικοπής υπέρβασης δαπανών, το γνωστό σε όλη την ιατρική, τουλάχιστον, κοινότητα με τον ξενικό όρο claw back και το οποίο μεταφραζόμενο στην σπουδαία Ελληνική γλώσσα μας, σημαίνει αρπάζω πίσω.
   Η υποκρισία και ο λαϊκισμός περισσεύουν και είναι θλιβερό για την Κυβέρνηση να προσπαθεί να δείξει ότι ασκεί δήθεν κοινωνική πολιτική, με τις πλάτες όμως των ιδιωτικών μονάδων Π.Φ.Υ., τις οποίες γνωρίζει ότι δεν θα πληρώσει, όταν οι ιδιωτικές αυτές μονάδες εργαστηριακής ιατρικής που σήμερα εξυπηρετούν πάνω από το 95% των ασφαλισμένων του Οργανισμού, αφού οι δημόσιες δομές Π.Φ.Υ. δεν λειτουργούν ή στην καλύτερη περίπτωση υπολειτουργούν, θα αποζημιώνονται  για λιγότερες ιατρικές εξετάσεις και πράξεις από αυτές που θα εκτελούν, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι μονάδες να οδηγούνται αναπότρεπτα στην χρεοκοπία και την οικονομική καταστροφή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική οικονομία, για τους ασφαλισμένους του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και για τους 15.000 περίπου εργαζόμενους στις μονάδες αυτές και τις οικογένειες τους.
   Η μόνη φράση που ταιριάζει είναι "αιδώς Αργείοι" ή όπως θα έλεγε και ο απλός λαός τον οποίον δήθεν υπερασπίζονται, ντροπή σας υποκριτές και φαρισαίοι.
           

Ο Πρόεδρος                              Ο Α' Αντιπρόεδρος
       Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                     Ευάγγελος Κατσίκης  
   Ιατρός Ακτινολόγος                             Νομικός

Αθήνα, 20/10/2016

Ενημέρωση

   Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τη αρμόδια Δ/νση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. αναφορικά με τις ανακοινώσεις που δημοσιεύτηκαν σχετικά με την ορθή σφράγιση των παραπεμπτικών, σας ενημερώνουμε πως οι πληροφορίες που θεωρούνται απαραίτητες να αναγράφονται στις σφραγίδες των κλινικών ιατρών επί των ιατρικών παραπεμπτικών, αφορούν:

1.    Την αναγραφή της Ειδικότητας του ιατρού, ολογράφως ή με συντομογραφία, σε κάθε περίπτωση (πιστοποιημένος ιατρός, συμβεβλημένος ιατρός, ιατρός από μονάδα υγείας ή νοσοκομείο),  
2.   Την αναγραφή της Μονάδας Συνταγογράφησης εφόσον αυτή δεν προσδιορίζεται ευκρινώς σε άλλο σημείο στο σώμα του παραπεμπτικού, δηλαδή δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στην μονάδα υγείας (πάνω αριστερά στο σώμα του παραπεμπτικού). Είναι σημαντικό να αναγράφεται στη σφραγίδα το νοσοκομείο, το κέντρο υγείας ή το ιδιωτικό νοσοκομείο στο οποίο παράγεται το παραπεμπτικό και δεν είναι τόσο σημαντικό να αναφέρεται η ΔΥΠΕ στην οποία ανήκει αυτή η μονάδα υγείας.
3.    Την αναγραφή οπωσδήποτε του Α.Φ.Μ. των πιστοποιημένων ιατρών, ενώ δεν είναι σημαντική η ΔΟΥ.
        

    Ο Πρόεδρος                              Ο Γεν. Γραμματέας
       Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                     Ιωάννης Καραμηνάς    
   Ιατρός Ακτινολόγος                             Βιοχημικός

Αθήνα, 20/10/2016

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

   Σας κοινοποιούμε το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε αργά χθες το βράδυ το Υπουργείο Υγείας, προς ενημέρωση σας.
   Θα ακολουθήσει εντός της ημέρας Δελτίο Τύπου του Συνδέσμου.

LINK
            Ο Πρόεδρος                              Ο Γεν. Γραμματέας
       Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                     Ιωάννης Καραμηνάς    
   Ιατρός Ακτινολόγος                             Βιοχημικός