Αθήνα, 24/09/2013

Ανοιχτή Επιστολή – Πρόσκληση

Αγαπητοί φίλοι, μέλη του ΠΑ.Σ.Ι.ΔΙ.Κ.,

Προχωράμε στην διεξαγωγή της ετήσιας τακτικής Γενικής Συνέλευσης, μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον έντονης ρευστότητας, το οποίον εκτός από την ανασφάλεια και το άγχος που δημιουργεί, δεν επιτρέπει κανένα προγραμματισμό των ενεργειών μας και δυσκολεύει πάρα πολύ την χάραξη μίας επιχειρηματικής τακτικής για την πρόοδο των εργασιών μας.
Εάν σε αυτό το ρευστό περιβάλλον προσθέσει κανείς τις αψυχολόγητες, αυθαίρετες, αυταρχικές και άδικες ως επί το πλείστον αποφάσεις που παίρνει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και η Διοίκηση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., τότε το έργο όσων επιχειρούν στο χώρο της Υγείας καθίσταται έντονα προβληματικό και ψυχοφθόρο.
Τα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο μας είναι πολλά και δύσκολα, κυρίως τα οικονομικού περιεχομένου (αλλά όχι μόνο), τα οποία επιβαρύνονται ακόμα περισσότερο από την λανθασμένη γενικότερη οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης και αυτοί που έχουν ως κύριο έργο τους και την υποχρέωση να τα διευθετήσουν με δίκαιο τρόπο και προς όφελος των πολλών και της κοινωνίας, είτε από έλλειψη ικανότητας, είτε από αδιαφορία, είτε ακόμη χειρότερα από σκοπιμότητα, τα οδηγούν στην αποτελμάτωση και όλους εμάς αργά και βασανιστικά στην υπερχρέωση και την οικονομική καταστροφή.
Από την άλλη μεριά εμείς, οι πολίτες, οι πάροχοι υπηρεσιών υγείας και κάθε άλλη ομάδα εργαζομένων στη χώρα μας, έχοντας συνηθίσει και εμπλακεί, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, στην διεφθαρμένη πολιτική που ασκούσαν οι κυβερνήσεις τα τελευταία 32 τουλάχιστον χρόνια και έχοντας αναγάγει την άκρατη ιδιοτέλεια και την απύθμενη υποκρισία ως τρόπο ζωής, ζαλισμένοι και θολωμένοι από τις ξαφνικές ανατροπές των τελευταίων 4 ετών, παρακολουθούμε τις άσχημες εξελίξεις που συντελούνται σε πολλά επίπεδα, άβουλοι και ανήμποροι να αντιδράσουμε.
Είναι αδήριτη ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι, αφενός μεν ότι δεν μπορούμε να ανεχόμαστε πλέον κάποιους συναδέλφους μας να συνεχίζουν να σκέφτονται και να ενεργούν με τις καταστρεπτικές πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την καταγεγραμμένη και αδιαμφισβήτητη ανικανότητα, αδιαφορία ή σκοπιμότητα των διοικούντων, εξακολουθούν τον αθέμιτο ανταγωνισμό ο οποίος λειτουργεί καταστροφικά εις βάρος των ευσυνείδητα εργαζόμενων συναδέλφων αλλά και ολόκληρου του κλάδου γενικότερα και αφετέρου ότι χωρίς την ένωση των δυνάμεων όλων μας σε μία κοινή πορεία που θα υπηρετεί το υγιές, το ηθικό και το δίκαιο, δεν έχουμε καμία πιθανότητα να αποτρέψουμε και να καταργήσουμε όλες τις αυθαίρετες αποφάσεις των κρατούντων, οι οποίες μας οδηγούν νομοτελειακά στην ηθική και οικονομική εξαθλίωση.
Σας καλώ λοιπόν να συμμετάσχετε μαζικά στη Γενική μας Συνέλευση, το προσεχές Σάββατο 28/09/2013, όχι μόνο εσείς τα μέλη του Συνδέσμου μας, αλλά προτρέποντας και άλλους συναδέλφους που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας απέχουν από την ενασχόληση με τα κοινά του κλάδου μας, να προσέλθουν και αυτοί, διότι την κρίσιμη περίοδο που διατρέχουμε είναι αναγκαία και επιτακτική η συμμετοχή τους στους κοινούς αγώνες, γνωρίζοντας ότι κάθε αγώνας έχει τις απώλειες του σε κάποιο επίπεδο για τον καθένα από εμάς, πλην όμως χωρίς αυτήν την κοινή και συλλογική αντίδραση δεν έχουμε καμία τύχη να ανατρέψουμε τα κακώς κείμενα και να οδηγήσουμε την κατάσταση  στην ανάκαμψη και την πρόοδο για όλους.
Να θυμάστε πάντα το ρητό «Η ισχύς εν τη ενώσει».

Ο Πρόεδρος

Γιώργος Βουγιούκας

Ιατρός Ακτινολόγος

Αθήνα, 24/09/2013

Ανακοίνωση – Ενημέρωση

Σας κοινοποιούμε την Πρόσκληση του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας στην Έκθεση Ερασιτεχνικής Φωτογραφίας που διοργανώνεται στην Αίγλη Ζαππείου την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 21:00.
Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν στα ανασφάλιστα παιδιά με χρόνια και σπάνια νοσήματα, γι' αυτό το λόγο όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα και τον χρόνο, πρέπει να συμμετάσχει στην εκδήλωση αυτή.

Πρόσκληση Ι.Σ.Α. (Μορφή pdf)

Ο Πρόεδρος                              Ο Γεν. Γραμματέας
Γεώργιος Βουγιούκας                     Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος                             Βιοχημικός

Αθήνα, 24/09/2013

Ανακοίνωση – Ενημέρωση

Σας κοινοποιούμε όλες τις τελευταίες ανακοινώσεις του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. αναφορικά με τις ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες που θα αναλάβουν τον έλεγχο των κατατεθειμένων δαπανών από τους συμβεβλημένους παρόχους υγείας καθώς και την τροποποίηση της ΚΥΑ για το ποσοστό κουρέματος των ληξιπρόθεμων οφειλών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., προς ενημέρωση σας.

Ελεγκτική διαδικασία των συμβεβλημένων παρόχων Υπηρεσιών Υγείας(Μορφή pdf)

Ιδιωτικές Ελεγκτικές Εταιρείες της παρ.6 του άρθρου 100 του Ν.4172/2013 (Φ.Ε.Κ. 167 Α’) (Μορφή pdf)

Ανακοίνωση για τις Ιδιωτικές Ελεγκτικές Εταιρείες από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. (Μορφή pdf)

Φ.Ε.Κ. 2336/Β’/20-09-2013 (ΚΥΑ περί καθορισμού έκπτωσης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) (Μορφή pdf)


Ο Πρόεδρος                              Ο Γεν. Γραμματέας
Γεώργιος Βουγιούκας                     Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος                             Βιοχημικός

Αθήνα, 23/09/2013

Ενημέρωση

Αναδημοσιεύουμε από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής το άρθρο του Χρήστου Γιανναρά με τίτλο « Αντίλογος στην πολιτική των ψευδαισθήσεων », το οποίο πρέπει να διαβάσετε προσεκτικά και συνειδητά, γιατί θα διευκολύνει όλους μας στις συζητήσεις που έχουμε να κάνουμε για τα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τον κλάδο μας στην Γενική Συνέλευση που θα διεξαχθεί το προσεχές Σάββατο 28/09/2013 στο Ξενοδοχείο "ΤΙΤΑΝΙΑ".

Ο Πρόεδρος

Γεώργιος Βουγιούκας

Ιατρός Ακτινολόγος

Aντίλογος στην πολιτική των ψευδαισθήσεων
Του Χρήστου Γιανναρά

Ζούμε στην Eλλάδα σήμερα μια πραγματική καταστροφή. Aλλά μοιάζει δεδομένη (ή καλλιεργείται έντεχνα) και η ψευδαισθητική αισιοδοξία, η βεβαιότητα ότι υπάρχει το μαγικό κουμπί, η θαυματουργική συνταγή της ανάκαμψης: Mπορεί να είναι το «πρωτογενές πλεόνασμα» ή η «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» ή η «ανακεφαλαιοποίηση των Tραπεζών» ή η «έκδοση ευρωπαϊκού ομολόγου» – συνεχώς και κάποιο καινούργιο φανταχτερό επινόημα.

Aρνούμαστε να προβληματιστούμε για τη μεθοδικότητα των πολιτικών ενεργειών που προϋποθέτει η περίπτωσή μας, πώς ιεραρχούνται κατά προτεραιότητα οι προϋποθέσεις της ανάκαμψης, ποια αλυσιδωτή διαδοχή ενεργημάτων την εγγυάται. Nα ανακάμψει η οικονομία χωρίς εκρηκτική αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών, είναι αδιανόητο. Tέτοια αύξηση είναι αδύνατη, χωρίς κοινωνική συνέγερση σε δημιουργική οιστρηλασία. H δημιουργική συνέγερση είναι συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, δηλαδή ριζοσπαστικών (θεσμικών) αλλαγών στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στον κοινωνικό έλεγχο των εμπορικών MME. Oι θεσμικές μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν πολιτική ηγεσία αποστασιοποιημένη από το πελατειακό κράτος, δηλαδή άλλον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, άρα αλλαγή εκ θεμελίων του πολιτικού συστήματος – καινούργιο Σύνταγμα.

Oι εξουσιαστές μας, στο σημερινό φεουδαλικό καθεστώς της αχαλίνωτης κομματοκρατίας, ξέρουν καλά ότι ο προβληματισμός για τη μεθοδικότητα και τη λογική των αλυσιδωτών συναρτήσεων που θα οδηγούσαν στην ανάκαμψη, είναι γι’ αυτούς απειλή. Γι’ αυτό και παίζουν μαζί μας, με τον πανικό και την απόγνωσή μας, το παιχνίδι της ψευδαισθητικής αισιοδοξίας: Oτι υπάρχει μαγικό κουμπί, θαυματουργική συνταγή. Tο «κλειδί» για την άμεση ανάκαμψη από τον εφιάλτη είναι συγκεκριμένο, μοναδικό, το έχουν μόνο αυτοί.

Kαι ο λαός ρημαγμένος από τη συμφορά, άγλωσσος πια, δηλαδή άσκεπτος, άκριτος (χάρη στα πρακτοράκια της μεθοδικής εξηλιθίωσης που παρήλασαν από τους θώκους του υπουργείου Παιδείας για τριάντα εννέα ολόκληρα χρόνια – ρήγμα τριών γενεών ασυνέχειας στην ελληνική διάρκεια), βυθισμένος μεθοδικά ο λαός στον κρετινισμό της ποδοσφαιρολαγνείας, του κρατικού τζόγου, στον πρωτογονισμό των εμπορικών MME, μοιάζει τελείως ανίκανος να κατανοήσει ότι οι λύσεις κοινωνικών προβλημάτων γεννιώνται, δεν κατασκευάζονται.

Mην ξεχνάμε: εκτός από προϊόντα της κομματοκρατίας είμαστε και μεταπράτες της Nεωτερικότητας – δεν την επιλέξαμε κριτικά, μπήκαμε στον «εκσυγχρονισμό» ολόιδια όπως οι απελεύθεροι της αποικιοκρατίας. O ψυχισμός μας και τα αντανακλαστικά μας έχουν διαμορφωθεί από την ξιπασιά της «παντοδυναμίας» να πατάμε κουμπιά και να πειθαρχούμε σε «οδηγίες χρήσεως». Πώς μεγαλώνει σήμερα ένα «εκσυγχρονισμένο» παιδί; Πατάει ένα κουμπί και έχει φως, ένα δεύτερο και έχει θερμότητα, κάποιο άλλο και έχει εικόνα, μουσική, τηλεπικοινωνία. Aρκεί μόνο το ατομικό του θέλημα για να φτάσει στο σκοπούμενο, δεν μεσολαβούν υλικά που πρέπει να σεβαστεί τις αντιστάσεις τους (ξύλα για να ανάψει φωτιά, λάδι-φιτίλι για να ανάψει λυχνάρι), να κατορθώσει σχέση μαζί τους, όχι κυριαρχική χρήση. Aσυνείδητα («ανεπαισθήτως») εντασσόμαστε στον κοινό βίο με αυτοματικούς εθισμούς στη χρήση, όχι έμπειροι της σχέσης. Δεν ξέρουμε να μοιραζόμαστε το θέλημά μας, να κοινωνούμε τη ζωή, να χαρίζουμε χωρίς αντάλλαγμα – γι’ αυτό και ο αριθμός των διαζυγίων ισοφαρίζει τους γάμους.

Kοινωνίες που έγκαιρα διέγνωσαν το προβληματικό αυτό στοιχείο (τον ατομοκεντρισμό) της Nεωτερικότητας, φρόντισαν για αποτελεσματικές πρακτικές ανάσχεσης του πρωτογονισμού που παράγει (νομοτελειακά) η απολυτοποίηση της χρήσης σε βάρος της σχέσης. Aξιοποίησαν τους μακραίωνες ιστορικούς εθισμούς τους στη χρησιμοθηρία των συμβάσεων, στο αυτονόητο του χρέους, της συνέπειας, της δέσμευσης σε κανονιστικές αρχές συμπεριφοράς – εθισμούς που τους γέννησε και τους παγίωσε η προτεσταντική Hθική. Συνεχίζουν, ολοφάνερα, να αγνοούν τη χαρά της σχέσης, αλλά χαλιναγωγούν, οπωσδήποτε, τον ενστικτώδη, αδίστακτο ατομοκεντρισμό. Kαι σίγουρα η ελλαδική δεν θα μπορούσε να είναι μία από αυτές τις κοινωνίες.

Tο κομματικό σύστημα των ελληνώνυμων του βαλκανικού νότου εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τον εγγενή στο νεωτερικό «παράδειγμα» πρωτογονισμό: την προτεραιότητα της ατομοκεντρικής χρήσης, της ψευδαισθητικής παντοδυναμίας του ατόμου – αγνόησε ή κατασυκοφάντησε την ελληνική μακραίωνη εμπειρία στο άθλημα των σχέσεων κοινωνίας. O πολιτικός μας βίος έχει όλα τα γνωρίσματα του μεταπρατισμού (της μειονεξίας των υπανάπτυκτων): το πελατειακό κράτος, τη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και ιδιωτικού κεφαλαίου, την παραλυτική εξαχρείωση και διαφθορά του δημόσιου βίου, τον γκανγκστερικής λογικής συνδικαλισμό, κυρίαρχη στη δημοσιότητα τη μηδενιστική διανόηση, την υποταγή της Tέχνης στον εμπορικά αξιολογούμενο εντυπωσιασμό, την πληθωρική πρακτόρευση διεθνιστικών συμφερόντων.

Oι κάθε είδους «ηγεσίες» στη σημερινή Eλλάδα, πολιτική, «πνευματική», δικαστική, εκπαιδευτική, επιχειρηματική, θρησκευτική, ενόπλων δυνάμεων, επιστημονικών συλλόγων, άρχισαν να μιλάνε για «κρίση», μόνο όταν κατέρρευσε η οικονομία της χώρας. Kαι συνέχισαν να μιλάνε για απλή (παροδική) «κρίση» και όταν το κράτος ετέθη υπό διεθνή έλεγχο, υπογράφηκε παραίτηση από την «εθνική κυριαρχία», παραίτηση από κάθε μορφής «ασυλία» των περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Δεν διανοήθηκαν οι ηγεσίες μας να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, να μιλήσουν τουλάχιστον για καταστροφή, για αυτοχειριασμό, για σωρεία κακουργηματικών πράξεων, αλυσιδωτή αλληλουχία εγκλημάτων, που οδήγησαν την Eλλάδα στον διεθνή εξευτελισμό και στο ιστορικό περιθώριο.

Oσοι καταλαβαίνουν, ακόμη σήμερα, τη διαφορά του «τρόπου» της ύπαρξης από τις ιδεολογικές παραδοχές, τις ψυχολογικές πεποιθήσεις, τις κανονιστικές αρχές, αυτοί καταλαβαίνουν και τη διαφορά της εκκλησίας από τη θρησκεία. Kαι συνειδητοποιούν ότι η πρώτη και καίρια αιτία του εξευτελιστικού ιστορικού τέλους του Eλληνισμού σήμερα είναι η θρησκειοποίηση της εκκλησίας στη νεώτερη Eλλάδα, η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος σε «επικρατούσα θρησκεία». Γιατί; Διότι μετά την ίδρυση του μεταπρατικού μας κρατιδίου, μόνο η εκκλησιαστική κοινότητα και ο πολιτισμός της (αρχιτεκτονική, ζωγραφική, μουσική, ποίηση, δραματουργία) έσωζε τον Eλληνισμό ως «τρόπο». H αποϊέρωση του ελληνικού «τρόπου» προέκυψε από τη θρησκειοποίηση της εκκλησίας. Kαι άρχισε ο κατακόρυφος βυθισμός στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού, ιδεολογικά θωρακισμένου.

Ψιλά γράμματα.