Αθήνα, 14/02/2017

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  

    Σε συνέχεια του χθεσινού άρθρου του καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Stern κ. Ν. Οικονομίδη που αναδημοσιεύσαμε από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 12/02/2017, ανεβάζουμε ένα ακόμη άρθρο επίσης οικονομικού περιεχομένου από το ίδιο φύλλο της εφημερίδας, της οικονομολόγου κας Μ. Ξαφά με τίτλο «Ψηφισμένα μέτρα ή εκλογές τώρα», το οποίο με απλό και κατανοητό τρόπο αναλύει τις θέσεις όλων των εμπλεκομένων μερών (Δ.Ν.Τ, Ε.Ε., Ελλάδος) και προτείνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση για να μπορέσει η οικονομία της πατρίδας μας να αναπτυχθεί και να ξεπεράσουμε την κρίση που μαστίζει όλη την Ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα τα φτωχά και λαϊκά στρώματα για τα οποία η σημερινή κυβέρνηση ψευδεπίγραφα κόπτεται.
   Ψηφισμένα μέτρα ή εκλογές τώρα
   Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την ελληνική οικονομία που κυκλοφόρησε την Τετάρτη επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα αλλά περισσότερες μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση χρέους για να αντιμετωπιστούν τα τέσσερα εμπόδια στη δυνατότητα της οικονομίας να αναπτυχθεί: η δυσβάσταχτη δαπάνη για συντάξεις, τα «κόκκινα» δάνεια, η υπερ-ρύθμιση της αγοράς και το υπέρογκο χρέος.
  Τεκμηριώνει την ανάγκη εκ βάθρων αναδιάρθρωσης των εσόδων και δαπανών του Δημοσίου, με διεύρυνση φορολογικής βάσης και χαμηλότερους συντελεστές αφενός, και χαμηλότερες συντάξεις, επαρκή χρηματοδότηση δημόσιων υπηρεσιών και στοχευμένες κοινωνικές δαπάνες αφετέρου. Δεν είναι δυνατόν οι συντάξεις να απορροφούν το ένα τρίτο των φορολογικών εσόδων, ενώ τα νοσοκομεία δεν έχουν προμήθειες και τα μισά λεωφορεία δεν κυκλοφορούν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Το ασφαλιστικό πρόβλημα δεν λύνεται αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές σε μία φορολογική βάση που διαρκώς συρρικνώνεται, καθώς επιχειρήσεις και νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν μαζικά και τα «μπλοκάκια» κλείνουν.
  Το ΔΝΤ εκτιμά πως η μείωση των συντάξεων μπορεί να γίνει με το «ξεπάγωμα» των σημερινών συντάξεων και τη μείωση της «προσωπικής διαφοράς». Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης προϋποθέτει μείωση του αφορολόγητου ορίου, που σήμερα απαλλάσσει την πλειονότητα των φορολογουμένων από τον φόρο εισοδήματος. Χρειάζεται επίσης μια κρίσιμη μάζα μεταρρυθμίσεων για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα, που περιλαμβάνει την άρση εμποδίων στον ανταγωνισμό, την απλοποίηση της αδειοδότησης επενδύσεων και επιχειρήσεων, την ευθυγράμμιση της εργατικής νομοθεσίας με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές και τη μείωση «κόκκινων» δανείων.
Το ΔΝΤ δεν προτίθεται να υποχωρήσει στα βασικά θέματα που θέτει εδώ και καιρό ως βασικές προϋποθέσεις για να στηρίξει χρηματοδοτικά την Ελλάδα:
   Πρώτον, την αποδοχή από την Ελλάδα μεταρρυθμίσεων που διασφαλίζουν την επιστροφή στην ανάπτυξη και στην επίτευξη των πρωτογενών πλεονασμάτων, που θα συμφωνηθούν από κοινού μεταξύ κυβέρνησης και Ευρωπαίων εταίρων.
   Δεύτερον, τη συγκεκριμένη δέσμευση των Ευρωπαίων για ένα επαρκές πακέτο μέτρων ελάφρυνσης του χρέους μεσοπρόθεσμα.
  Εχοντας καταγράψει αυτές τις θέσεις στην ετήσια έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, το ΔΝΤ δεν θα δεχθεί να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα που δεν επιλύει αυτές τις αδυναμίες. Ομως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει την κυριότητα ενός τέτοιου φιλελεύθερου προγράμματος και διατηρεί το αφήγημα ότι προστατεύει τις κύριες συντάξεις ενώ μεταφέρει τα φορολογικά βάρη στους «πλούσιους». Βρισκόμαστε έτσι σε έναν φαύλο κύκλο, όπου οι πιστωτές δεν θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει κάνει αρκετή πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις, επομένως διστάζουν να εξειδικεύσουν τα μέτρα ελάφρυνσης χρέους και να δεσμευτούν για την υλοποίησή τους. Από την άλλη μεριά, το ΔΝΤ δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία όσο το χρέος παραμένει μη βιώσιμο. Εξάλλου η βιωσιμότητα εξαρτάται τόσο από την ελάφρυνση του χρέους όσο και από τις μεταρρυθμίσεις που προωθούν την ανάπτυξη και επιτρέπουν τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων σε μόνιμη βάση.
   Αν η δεύτερη αξιολόγηση είχε ολοκληρωθεί εγκαίρως τον Φεβρουάριο του 2016, όπως προβλεπόταν, τότε το πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη θα ήταν πολύ ευνοϊκότερο και η κυβέρνηση θα είχε ανακτήσει ένα τμήμα της χαμένης αξιοπιστίας μετά την καταστροφική διαπραγμάτευση του 2015. Ομως ο χρόνος κυλάει χωρίς να υλοποιούνται τα συμφωνηθέντα και η λίγη αξιοπιστία που υπήρχε εξανεμίστηκε με τις παροχές σε χαμηλοσυνταξιούχους που εξήγγειλε ο κ. Τσίπρας τον Δεκέμβριο με χρήματα των πιστωτών. Οπως προειδοποίησε ο κ. Χουλιαράκης από το Λονδίνο, αν δεν υπάρξει επί της αρχής συμφωνία μέχρι το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, με τη συζήτηση να παραπέμπεται για μετά τις εκλογές στην Ολλανδία και τη Γαλλία, τότε «το πρόγραμμα θα είναι στην ουσία νεκρό και θα αρχίσει μια συζήτηση για τέταρτο πρόγραμμα».
   Με την αξιοπιστία στο ναδίρ, η επίτευξη συμφωνίας στα στενά χρονικά περιθώρια που απομένουν προϋποθέτει σημαντικές υποχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση στα κοινά αιτήματα Ευρωπαίων και ΔΝΤ: Ψηφισμένα μέτρα για εργασιακά, ενέργεια, κάλυψη δημοσιονομικού κενού του 2018 και εξασφάλιση επαρκών πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το τέλος του προγράμματος. Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα θα εξαρτηθεί από την επίλυση των διαφορών μεταξύ Ευρωπαίων και Ταμείου ως προς τους στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα και την τιμολόγηση των μέτρων ελάφρυνσης χρέους.
   Αντίθετα με ό,τι ισχυρίστηκε ο διευθύνων σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, Κλάους Ρέγκλιγκ, στους Financial Times, η δέσμευση του Eurogroup για περαιτέρω στήριξη της Ελλάδας μακροπρόθεσμα δεν εγγυάται τη βιωσιμότητα του χρέους. Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, η στήριξη από τους Ευρωπαίους εταίρους δεν είναι άνευ όρων, αλλά εξαρτάται από την εφαρμογή του προγράμματος. Το 2012 και το 2015 η Ελλάδα βρέθηκε στα πρόθυρα του Grexit όταν το πρόγραμμα εκτροχιάστηκε και η Ευρώπη απέσυρε τη στήριξή της.
   Την ώρα που το ΔΝΤ δίνει μάχη με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα και να τιμολογηθεί η ελάφρυνση χρέους, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος καλεί το Ταμείο να σταματήσει «τις άσκοπες κωλυσιεργίες» προκειμένου να μην καθυστερήσει περαιτέρω το κλείσιμο της αξιολόγησης! Παραβλέπει, φυσικά, την πρόσφατη επιστολή Τσακαλώτου προς τους δανειστές, στην οποία παραδέχεται ότι η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει μόνο το ένα τρίτο των προαπαιτουμένων για να κλείσει η αξιολόγηση. Πάλι καλά που μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής ο κ. Τσίπρας σταμάτησε να διαλαλεί ότι pacta sunt servanda και να καλεί τους πιστωτές να τηρήσουν τη δική τους πλευρά της συμφωνίας. Συνεχίζει πάντως να αναζητεί «πολιτική λύση», δηλαδή μη εφαρμογή των ανειλημμένων υποχρεώσεων. Οι επιλογές, όμως, έχουν στενέψει δραματικά: ψηφισμένα μέτρα ή εκλογές τώρα.
* Η κ. Μιράντα Ξαφά είναι senior scholar, Center for International Governance Innovation και μέλος της ΔΡΑΣΗΣ.

Αθήνα, 13/02/2017

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ  

   Σας κοινοποιούμε την ανακοίνωση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. σχετικά με τον τρόπο συνταγογράφησης της εξέτασης της Ψηφιακής Μαστογραφίας, προς ενημέρωση σας.

Ψηφιακή Μαστογραφία
 
    Ο Πρόεδρος                                 Ο Γεν. Γραμματέας
Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                         Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος                                  Βιοχημικός

Αθήνα, 13/02/2017

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  

  Επειδή η γνώση είναι δύναμη και επειδή το σημερινό προεδρείο θέλει τα μέλη του να είναι ενημερωμένοι, σκεπτόμενοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες, γιατί έτσι θα μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα την διαρκή κρίση στην οποίαν βρισκόμαστε εδώ και επτά (7) χρόνια, αλλά θα μπορούν επίσης να έχουν ωφέλεια οι ίδιοι και κατ επέκταση η πατρίδα μας, αναδημοσιεύουμε από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 12/02/2017 το άρθρο του καθηγητή οικονομικών του Πανεπιστημίου Stern της Ν. Υόρκης με τίτλο « Μύθοι και αλήθειες για τα μνημόνια και το Grexit», για να μην μπορούν να μας αποχαυνώσουν οι Κυβερνητική προπαγάνδα και οι διάφοροι επιτήδειοι ειδήμονες.

   Μύθοι και αλήθειες για τα μνημόνια και το Grexit, ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
   Η κυβέρνηση ξανάνοιξε τη συζήτηση για το Grexit, μια συζήτηση που έπρεπε να είχε λήξει από καιρό. Αρκετές φορές από το 2010, έχω εξηγήσει ποσό καταστροφικό θα ήταν το Grexit. Επανέρχομαι με μια σειρά αντιδιαστολών μύθου - αλήθειας.
   Μύθος 1. Δεν χρειαζόμαστε αλλαγή κυβέρνησης. Ολες οι κυβερνήσεις είναι ίδιες στα οικονομικά.
   Αλήθεια. Χρειαζόμαστε άμεσα μεταρρυθμιστική κυβέρνηση. Πρώτα για να βελτιωθεί η συμφωνία. Το πλαίσιο συμφωνίας είναι πολύ σκληρό, γιατί υπογράφηκε στη χειρότερη στιγμή για την Ελλάδα, μετά την άκαρπη, αλλοπρόσαλλη πεντάμηνη «διαπραγμάτευση» Βαρουφάκη. Η σημερινή κυβέρνηση υπέγραψε στόχο 3,5% του ΑΕΠ για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το ΔΝΤ προτείνει πολύ μικρότερο πλεόνασμα, 1,5% του ΑΕΠ. Η Τράπεζα της Ελλάδος επίσης θεωρεί το 3,5% υπερβολικά φιλόδοξο. Μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση θα διαπραγματευθεί με τους Ευρωπαίους μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα.
   Συγχρόνως, μια τέτοια κυβέρνηση θα κάνει, επιτέλους, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις – μείωση του κράτους, μείωση των φόρων, ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα του ανταγωνισμού και περιορισμός της φοροδιαφυγής. Χρειαζόμαστε ανταποδοτικό σύστημα συντάξεων. Επιπλέον, χρειάζεται επιτέλους να ξεφορτωθούν οι τράπεζες τα «κόκκινα» δάνεια για να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν υγιείς επιχειρήσεις. Είναι αποκαρδιωτικό ότι ακόμα και οι αλλαγές διοικήσεων στις τράπεζες παίρνουν μήνες αντί για μέρες.
   Μύθος 2. Το Grexit είναι προτιμότερο από τα μνημόνια.
   Αλήθεια. Τεράστιο λάθος. Με Grexit θα έχουμε μακροχρόνια κλειστές τις τράπεζες με πλαφόν στις αναλήψεις και οι καταθέτες θα χάσουν τουλάχιστον το 50% των χρημάτων τους, πρώτον, γιατί οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν και, δεύτερον, από τη μετατροπή των καταθέσεων σε νέες δραχμές. Οι κλειστές τράπεζες και τα μακροχρόνια capital controls θα αυξήσουν κατακόρυφα την ύφεση και την ανεργία. Οι επιχειρήσεις θα έχουν μεγάλα προβλήματα στις εισαγωγές και θα δημιουργηθούν σοβαρές ελλείψεις. Η νέα δραχμή θα είναι βαθιά υποτιμημένο, αδύναμο νόμισμα και θα δημιουργήσει άμεσα πληθωρισμό και φτώχεια, καθώς οι πολίτες θα μπορούν να αγοράζουν μόνο τα μισά ή το ένα τρίτο συγκριτικά με το σήμερα. Θα τυπωθούν πολλές νέες δραχμές, εκμηδενίζοντας έτσι το όποιο όφελος στις εξαγωγές από την υποτίμηση και αυξάνοντας ριζικά τον πληθωρισμό. Η Ελλάδα από τον πυρήνα της Ευρώπης θα καταντήσει μια μικρή, αδύναμη και φτωχή χώρα της Μέσης Ανατολής, έρμαιο των ισχυρών δυνάμεων της περιοχής και ιδιαίτερα της Τουρκίας. Η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας θα είναι προβληματική.
   Μύθος 3. Η κρίση δημιουργήθηκε από τα μνημόνια.
   Αλήθεια. Η Ελλάδα βρέθηκε το 2009 με γιγαντιαίο έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ύψους πάνω από 15% του ΑΕΠ. Τον Μάιο του ’10 οι μόνοι που ήταν διατεθειμένοι να μας δανείσουν ήταν οι Ευρωπαίοι. Μας ζήτησαν να νοικοκυρέψουμε τα δημοσιονομικά μας και να κάνουμε μεταρρυθμίσεις για να μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. Αυτοί ήταν οι όροι των μνημονίων, που σώφρονες Ελληνες θα έπρεπε να εφαρμόσουν ακόμη κι αν δεν τους τα επέβαλλαν οι ξένοι. Η κρίση προϋπήρχε των μνημονίων. Τα μνημόνια φτιάχτηκαν σαν δρόμος για έξοδο από την κρίση.
   Μύθος 4. Τα μνημόνια οδηγούν σε Grexit.
   Αλήθεια. Αν χειριστούμε το πρόγραμμα σωστά, θα έχουμε ανάπτυξη και πρόσβαση στις αγορές το 2017. Το 2014, παρά τα πολλά λάθη των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά, και παρά την αμείλικτη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Και, το πιο σημαντικό, κατάφερε και εξέδωσε ομόλογα με επιτόκιο κάτω από 5% μόλις δύο χρόνια μετά το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Οταν αυτή η μεγάλη επιτυχία του 2014 επετεύχθη ουσιαστικά χωρίς να έχουν γίνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και παρά την αυξανόμενη πολιτική αβεβαιότητα λόγω της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, με μία πραγματικά μεταρρυθμιστική κυβέρνηση η Ελλάδα μπορεί να πάει πολύ καλύτερα.
   Μύθος 5. Ενα πρόγραμμα/μνημόνιο είναι απαραιτήτως υφεσιακό.
   Αλήθεια. Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ θέλουν να μην υπάρχει έλλειμμα στον προϋπολογισμό και να έχουμε ένα μικρό πλεόνασμα. Υπάρχουν δύο τρόποι για να γίνει αυτό. Ο πρώτος είναι να αυξήσουμε τους φόρους, δημιουργώντας βαθιά ύφεση, όπως κάναμε μέχρι τώρα. Ο δεύτερος είναι να μειώσουμε το μέγεθος του κράτους και να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά του χωρίς οριζόντιες περικοπές. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, δεν χρειαζόμαστε αυξήσεις φόρων. Μπορούμε να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες και συγχρόνως να μειώσουμε τους φόρους, αυξάνοντας σημαντικά την ανάπτυξη της οικονομίας. Φόροι όπως ο ΕΝΦΙΑ μπορούν να καταργηθούν εντελώς. Η Ελλάδα απέφυγε να κάνει τη μεγάλη πλειονότητα των διαρθρωτικών αλλαγών που θα τη βοηθούσαν να βγει από την κρίση.
   Μύθος 6. Δεν χρειαζόμαστε διαρθρωτικές αλλαγές ή έχουμε ήδη κάνει όσες χρειαζόμαστε.
   Αλήθεια. Ολοι γνωρίζουμε ότι κομμάτια της ελληνικής οικονομίας ελέγχονται από συντεχνίες. Διαρθρωτικές αλλαγές που ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα στον ανταγωνισμό θα έχουν τεράστιο όφελος για την οικονομία. Κάποτε πρέπει να δούμε ότι το συμφέρον 11 εκατομμυρίων Ελλήνων υπερβαίνει το συμφέρον της Α ή Β συντεχνίας.
   Μύθος 7. Χρειαζόμαστε άμεσα ελάφρυνση του χρέους.
   Αλήθεια. Μέχρι το τέλος του ’14 το χρέος, παρότι μεγάλο, ήταν βιώσιμο. Ομως μετά τη δήθεν διαπραγμάτευση Τσίπρα - Βαρουφάκη και την τεράστια αβεβαιότητα του ’15 η Ελλάδα χρειάστηκε επιπλέον δανεισμό 86 δισ. ευρώ, που αύξησε σημαντικά το δημόσιο χρέος, καθιστόντας το μη βιώσιμο. Βραχυπρόθεσμα, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους προς την Ευρωζώνη είναι πολύ χαμηλό. Μακροπρόθεσμα, οι συμφωνίες με τους Ευρωπαίους στα επόμενα δύο χρόνια πρέπει να περιλαμβάνουν τρία σημεία: επιμήκυνση λήξεων, παράταση της περιόδου χάριτος τόκων σε 20 χρόνια και κλείδωμα των επιτοκίων στα τρέχοντα χαμηλά τους επίπεδα. Αν γίνουν αυτά, η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να αναπτυχθεί χωρίς να πληρώνει τόκους για πολλά χρόνια, και, όταν θα έχει αναπτυχθεί, θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος.
   Μύθος 8. Η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη-Τσίπρα ήταν σκληρή, αλλά επιτυχημένη.
   Αλήθεια. Οι πέντε αυτοί μήνες προκάλεσαν τεράστια ζημιά. Η αποτυχημένη διαπραγμάτευση οδήγησε σε κλείσιμο των τραπεζών και άμεση απειλή Grexit. Οι όροι που τώρα η κυβέρνηση εμφανίζει σαν καινούργιες απαιτήσεις των δανειστών είναι ακριβώς αυτοί που υπεγραψε ο κ. Τσιπρας το καλοκαιρι του 2015, με τη χώρα στη χειρότερη δυνατή διαπραγματευτική θέση.
Αν υπολογίσει κανείς και την ύφεση που προκάλεσε η αβεβαιότητα, συνολικά η διαπραγμάτευση κόστισε πάνω από 100 δισ. ευρώ και η ζημιά αυξάνεται κάθε μέρα που παραμένουν τα capital controls.
   Μύθος 9. Η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες και επέβαλε capital controls.
   Αλήθεια. Οι τράπεζες έκλεισαν γιατί οι Ελληνες καταθέτες απέσυραν τις καταθέσεις τους λόγω της αβεβαιότητας που προκάλεσε η κυβέρνηση με την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση που διεξήγαγε. Η ΕΚΤ κράτησε όρθιο το τραπεζικό σύστημα για μήνες, παρέχοντας ρευστότητα 125 δισ. ευρώ, ποσό ίσο με τα 2/3 του ΑΕΠ της χώρας.
   * Ο κ. Νίκος Οικονομίδης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Stern School of Business, New York University.

Αθήνα, 08/02/2017

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

    Σας κοινοποιούμε έγγραφο του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. με το οποίο δίνονται οδηγίες προς Ελεγκτές Ιατρούς, Συνταγογράφους Ιατρούς και Συμβεβλημένους Παρόχους, καθώς και όσων διενεργούν την εκκαθάριση των παραστατικών που αποζημιώνει ο Οργανισμός, με ημερομηνία 30/01/2017, έγγραφο το οποίο δεν έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και το οποίο έφτασε στα χέρια μας μέσω ανάρτησης στο blog του medisyn.
   Πέραν των οδηγιών που δίνει για τη σωστή αναγραφή των εργαστηριακών εξετάσεων από τους κλινικούς ιατρούς (συνταγογράφους ιατρούς) οι οποίοι έχουν και την ευθύνη σύνταξης του παραπεμπτικού του ασφαλισμένου βάση του γνωστικού τους αντικειμένου και της αντιστοιχίας διάγνωσης κατά ICD-10 και αιτούμενων εξετάσεων, καταλήγει με τρείς επισημάνσεις μέσω των οποίων μεταφέρει ευθύνες και στους παρόχους εργαστηριακής ιατρικής, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι ιατρικές εργαστηριακές μονάδες είναι υποχρεωμένες να εκτελέσουν ό,τι αναγράφεται στο παραπεμπτικό του ασφαλισμένου, ενώ την ευθύνη για το ποίες και πόσες εξετάσεις θα πραγματοποιήσει ο ασφαλισμένος του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. την έχει αφενός μεν ο κλινικός (θεράπων) ιατρός και αφετέρου το ηλεκτρονικό σύστημα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. το οποίο επιτρέπει ή απορρίπτει την αναγραφή αυτών των εξετάσεων.
   Θα υπάρξει παρέμβαση του Συνδέσμου μας για την διευθέτηση της κακής ερμηνείας των Υπουργικών Αποφάσεων και του Ε.Κ.Π.Υ. και της μετατόπισης της ευθύνης στους συμβεβλημένους παρόχους εργαστηριακής ιατρική

LINK
   Ο Πρόεδρος                                 Ο Γεν. Γραμματέας
Δρ Γεώργιος Βουγιούκας                         Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος                                  Βιοχημικός