Αθήνα, 08/05/2012
Δημοφιλή Άρθρα
Σας αναδημοσιεύουμε δύο άρθρα από την Καθημερινή της Κυριακής των εκλογών, προς ενημέρωση σας.
|
|||||||
|
Του Γιαννη Στουρναρα*
Με μια πρώτη εκτίμηση, η διακύβευση αυτών των εκλογών είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και η ευρωπαϊκή της πορεία αφού, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας (αλλά και με απλούς συλλογισμούς), η έξοδος από την Ευρωζώνη οδηγεί αναπόφευκτα και σε έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Με μια δεύτερη εκτίμηση όμως, η διακύβευση είναι αυτό καθ’ εαυτό το επίπεδο ευημερίας του ελληνικού λαού και μάλιστα αυτό των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού. Διότι ενδεχόμενη έξοδος από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη νέα δραχμή θα συνοδευτεί: α) από υποτίμηση του νέου νομίσματος τουλάχιστον κατά 50% και συνεπώς από δραστική μείωση των πραγματικών μισθών και συντάξεων, β) από ισόποση αύξηση του εξωτερικού χρέους, γ) από συναλλαγματική κρίση και αδυναμία εισαγωγής βασικών αγαθών όπως φάρμακα, πετρέλαιο, πρώτες ύλες, δεδομένου ότι υπάρχει σημαντικό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της τάξης των 20 δισ. ευρώ (10 δισ. ευρώ ακόμα και αν δεν ληφθούν υπόψη οι τόκοι του εξωτερικού χρέους), δ) από ολοκληρωτική καταστροφή του τραπεζικού συστήματος με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και τον καθένα από εμάς που κρατήσαμε τις αποταμιεύσεις μας στην Ελλάδα, ε) από έξαρση της μαύρης αγοράς λόγω της έλλειψης βασικών αγαθών, της φαυλοκρατίας και της ενθάρρυνσης των πλέον αντιδραστικών πολιτικών και επιχειρηματικών σχημάτων που θα επιδιώξουν να ακυρώσουν τη μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας και θα δημιουργήσουν υπερπληθωρισμό.
Επομένως, το επιχείρημα εκείνο σύμφωνα με το οποίο είναι αδιάφορο εάν η Ελλάδα παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη αφού ήδη έχουμε υποστεί πολλά δεινά (ύφεση, ανεργία, μείωση διαθέσιμου εισοδήματος) είναι τραγικά λανθασμένο: η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι το εισιτήριο για την κόλαση.
Ας έλθουμε όμως τώρα στο ερώτημα γιατί η οικονομική διακύβευση των εκλογών είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και η ευρωπαϊκή της πορεία. Ηδη ορισμένα πολιτικά κόμματα, τα οποία ανήκουν στη λεγόμενη αντιμνημονιακή πτέρυγα, μας προτρέπουν να τα ψηφίσουμε, λέγοντάς μας ότι αυτά θα εξασφαλίσουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη παρά το γεγονός ότι θα ακυρώσουν τις ήδη ανειλημμένες μνημονιακές υποχρεώσεις και θα προχωρήσουν σε (οιονεί) μονομερή στάση πληρωμών. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο ελληνικός λαός, θυμωμένος από το πολιτικό σύστημα που μας έφερε μέχρις εδώ, δώσει στα κόμματα αυτά ικανό αριθμό ψήφων, ακυρώνοντας έτσι τη δυνατότητα σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης, δηλαδή κυβέρνησης με επαρκή λαϊκή νομιμοποίηση, από τα κόμματα εκείνα τα οποία δεσμεύονται να τηρήσουν τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Ας προχωρήσουμε μάλιστα λίγο περισσότερο και ας υποθέσουμε ότι τα αντιμνημονιακά κόμματα παραμερίσουν τις λοιπές διαφορές τους, ιδεολογικές και άλλες, και σχηματίσουν, κυβέρνηση, στηριζόμενη στη λεγόμενη «αντιμνημονιακή πλατφόρμα». Και την επομένη των εκλογών ας υποθέσουμε ότι θα ζητήσουν από την τρόικα επαναδιαπράγματευση του Μνημονίου και ότι θα επιχειρήσουν να υλοποιήσουν την προεκλογική τους δέσμευση σχετικά με την αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων του εξωτερικού χρέους: δηλαδή ότι θα τα αποπληρώνουν μόνο στον βαθμό που υπάρχει περίσσευμα μετά την ικανοποίηση εγχώριων δαπανών. Το επιχείρημά τους είναι ότι οι εταίροι μας θα υποκύψουν στα αιτήματά τους και θα τα ικανοποιήσουν, φοβούμενοι ότι αν αρνηθούν και σταματήσουν την εκταμίευση των λοιπών δόσεων, όπως προβλέπει η δανειακή σύμβαση, η άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα δημιουργήσει ένα μεγάλο ντόμινο που θα συμπαρασύρει την υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Πόσο πιθανό είναι ότι οι εταίροι μας θα συμπεριφερθούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Ελάχιστα πιθανόν κατά την άποψή μου. Ηδη έχουμε σχετική εμπειρία όταν επιχειρήθηκε κάτι παρόμοιο (με πολύ πιο διπλωματικό τρόπο, ομολογουμένως) το τέλος του προηγούμενου καλοκαιριού. Τώρα όμως δεν έχουμε καν την πολυτέλεια του χρόνου να το δοκιμάσουμε. Διότι τώρα, μετά το PSI, έχουμε ένα πρόσθετο πρόβλημα στο σύστημα, τις ελληνικές τράπεζες, η ανακεφαλαιοποίηση των οποίων δεν έχει ολοκληρωθεί και η οποία εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την τρόικα. Δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε τι θα συμβεί τη στιγμή ακριβώς που η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώσει μονομερώς τις προαναφερθείσες αντιμνημονιακές προθέσεις.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στη Γερμανία υπάρχει Κοινοβούλιο και κοινή γνώμη. Και για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε, ο μέσος Γερμανός δεν θεωρεί ότι μας δίνει δάνειο αλλά ότι μας μεταφέρει μόνιμους πόρους από το υστέρημά του, και είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος με αυτό. Οι αρχές της Ευρωζώνης δείχνουν να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα του μείγματος οικονομικής πολιτικής του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά οι χώρες-μέλη που καλούνται να πληρώσουν, και ιδιαίτερα η Γερμανία, δεν είναι ακόμα έτοιμες για τη μεγάλη αλλαγή.
Στο πλαίσιο αυτό, εμείς πρέπει να σκεφθούμε ψύχραιμα, ρεαλιστικά και με σύνεση. Το ζητούμενο σήμερα είναι να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, να επιδιώξουμε τη σύζευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και οικονομικής ανάπτυξης μέσω επενδύσεων, ιδιωτικών και δημοσίων και μέσω της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας και, κυρίως, να είμαστε παρόντες όταν η Ευρωζώνη αρχίσει να συζητά μείζονες αλλαγές ομοσπονδιακού χαρακτήρα. Ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει, αλλά πρέπει να είναι σωστά ενημερωμένος.
* Ο κ. Γιάννης Στουρνάρας είναι γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ και καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Γιώργος Βουγιούκας Ιωάννης Καραμηνάς
Ιατρός Ακτινολόγος Βιοχημικός